صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

پنجشنبه ۹ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

به اختلافات نقطه پایان گذاشته شود

-

در سال جاري مردم افغانستان شديدترين و پرتلفات ترين جنگ ها را تحمل کرده اند. از يک طرف طالبان تا مراکز ولايات پيشروي کردند و از سوي ديگر داعش با خشونت هاي خود در ننگرهار و غور افکار عمومي را با تشويش و نگراني همراه ساخته اند. در تمام روزهاي امسال مردم کمتر خبرهاي خوش شنيده اند، آنچه بوده کشتار، گروگانگيري، اختطاف، بيکاري و فقر بوده است. اين مسأله سطح تحمل شهروندان کشور را بيش از حد کاهش داده و تاب و توان سختي ها و دشواري هاي ديگر را از آنها گرفته است.
چندي قبل رياست اجراييه اختلافات جدي اش را با رييس جمهور رسانه اي کرد. تبارز اختلافات ميان سران حکومتي تشويش هاي جدي را در سطوح مختلف اجتماعي خلق کرد؛ زيرا حکومت فعلي بر مبناي توافقنامه سياسي ميان دو تيم تقسيم شده است. هردو تيم به صورت پنجاه- پنجاه در ساختار قدرت سهيم مي باشند. بنابراين ايستادگي و استواري حکومت به توافق، هماهنگي و همسويي شرکاي آن بستگي دارد؛ چنانچه اين توازن و توافق برهم بخورد، استوانه هاي حکومت نيز متزلزل مي گردد.
هنوز جنجال هاي به وجود آمده ميان رياست اجراييه و رياست جمهوري حل نشده است که معاون اول رييس جمهور، لب به انتقاد مي گشايد و عالي ترين مقام حکومتي را به قوم گرايي متهم مي کند.
وقتي عالي ترين مقامات حکومتي، که خود شان مطابق قانون از بالاترين صلاحيت سياسي و اداري برخوردار اند و در تمام تصميم گيري ها و سياستگذاري ها شريک و سهيم مي باشند، اين چنين يکديگر به باد انتقاد بگيرند، چنين برداشت خواهد شد که روحيه همپذيري و تفاهم ميان سران حکومت به صفر رسيده است که آنها را مجبور مي سازند تا از زبان رسانه با يکديگر حرف بزنند. رسانه اي کردن اختلافات در شرايط حساس و شکننده کنوني هيچ توجيهي ندارد، مگر اين که بپذيريم جريان گفتگو و چانه زني در پشت ميز و در ميان ديوارهاي ارگ به بن بست انجاميده است.
اين، يعني ناکامي سران حکومت در پيشبرد مشترک و قانوني امورات مملکتي که در دراز مدت مي تواند نشانه ظهور يک بحران سياسي ديگر در کشور باشد و بي توجهي به آن مي تواند ثبات سياسي کشور را به مخاطره بيندازد.
اين گونه انتقادات تند، صريح و بي باکانه از زبان رسانه ها بيانگر اين است که در پشت پرده سياست مسايلي هست که از مردم پنهان نگه داشته مي شود و نوع برخورد با آن مسايل در واقع منشأ اختلافات ميان سران حکومتي را تشکيل مي دهد. اين اظهارات بدون دليل و يا از روي احساسات صورت نمي گيرد و به عوامل کوچک نيز مربوط نمي شود. برجستگي عوامل مزبور از پرستيژ و جايگاه سياسي اشخاص انتقاد کننده درک مي شود. وقتي معاون اول و يا رييس اجراييه خشم شان را در برابر رسانه ها ابراز مي دارند، معلوم است که مسأله آنچنان بي اهميت و يا غير قابل توجه هم نيست. به اين خاطر بايد ريشه ها و عوامل پنهاني اين اختلافات بررسي شود و در راستاي حل آن راهکارهاي معقول و همه جانبه سنجيده شود. تا زماني که به عوامل اين اختلافات توجه نشود و مسأله به گونه ريشه اي مورد ارزيابي قرار نگيرد، اين روند همچنان ادامه پيدا خواهد کرد و تبعا به نگراني هاي مردم نيز افزوده خواهد شد.
مشکل دوم پيامدهاي خواسته و ناخواسته اين گونه اظهارات و اختلافات است. اين اختلافات از يک طرف سبب تشويش اذهان عمومي در جامعه مي گردد و يأس، نااميدي و بي اعتمادي را شدت مي بخشد و از سوي ديگر حکومت را در انجام وظايف و مسؤليت هايش با چالش و عقامت مي کشاند. اعتبار حکومت را در انظار جامعه جهاني پايين مي آورد و دشمنان افغانستان را نسبت به آسيب پذيري حکومت و فروپاشي نظام اميدوارتر مي سازد.
سران حکومت بايد متوجه خطرات قومي سازي و سمتي سازي سياست ها و رويکردهاي خودشان باشند. حلقات و گروه هاي زيادي در کمين نشسته اند تا با تشديد اختلافات قومي و سمتي، هيزم بيار معرکه گرديده و از آن براي رسيدن به اهداف سياسي شان ببرند.

دیدگاه شما