دولتمردان افغانستان در کنفرانس بروکسل با آمادگي کامل حضور يافتند. آنچه افغانستان مي خواهد بسيار واضح و مشخص است؛ افغانستان نيازمند کمک و  حمايت جامعه جهاني براي مدت نامحدودي است. افغانستان در تمامي عرصه ها نيازمند کمک است. خزانه دولت افغانستان بايد از طريق کمک هاي خارجي پر شود تا دولت بتواند به حيات خود ادامه دهد، هزينه سرسام آور جنگ با تروريزم و گروه هاي مسلح مختلف نيز بايد از طريق کمک هاي خارجي تامين شود، در کل آنچه افغانستان نياز دارد متکي به کمک هاي خارجي است. دولت افغانستان اکنون بعد از سيزده سال تجربه خوبي براي مذاکره و اقناع کشورهاي جهان پيدا کرده است تا بتواند کمک هاي خارجي را جذب کند و همين طور گزارش منظمي به اين کشورها ارايه کند تا اقناع آنها را نيز حاصل نمايد. خواست دولت افغانستان را در دو نکته مي توان خلاصه کرد: اول حمايت از دولت افغانستان در تمامي زمينه ها، و دوم ارايه کمک هاي اقتصادي و تامين بودجه دولت افغانستان در تمامي زمينه ها به شمول جبهات جنگ.
جامعه جهاني نيز در قبال کمک به افغانستان، شرايط مشخصي داشته است. عمده ترين شرايطي که جامعه جهاني براي ارايه کمک ها به افغانستان داشته، مبارزه با فساد اداري، تامين حقوق بشر، حقوق زنان و اطفال و مبارزه با موارد مخدر بوده است. در طول اين سالها عمده ترين تاکيد جامعه جهاني بر مبارزه با فساد اداري در کشوري بوده که در صدر فهرست کشورهاي فاسد جهان قرار دارد.
اما امسال موضوع ديگري نيز بر خواسته ها و موضوعات قابل مذاکره کشورهاي اروپايي، براي ارايه کمک هايشان به افغانستان اضافه شده است. مهاجرين جديدترين شرط ارايه کمک ها به افغانستان است. بحران مهاجرت در اروپا به يکي از مهمترين موضوعات سياسي، اجتماعي و اقتصادي اين قاره بدل شده است. حکومت هاي زيادي در خطر از دست دادن محبوبيت شان قرار دارند، همان گونه که آمارها از افت محبوبيت حزب خانم مرکل در آلمان دارد. در عين حال که اين کشورها با خطر افزايش تمايلات نژادپرستانه مواجه هستند، مشکلات اقتصادي نيز نقش اساسي در گسترش ديد منفي عليه مهاجرين دارد. هيچ روزنه اميدي نيز براي پايان يافتن بحران مهاجرين در اروپا پيدا نمي شود. با آنکه مهاجرت از راه ترکيه کاهش يافته اما درياي مديترانه در اين روزها شاهد موج عظيم مهاجرت به سوي اروپا هست. کشورهاي مبدا نظير افغانستان، سوريه، ليبيا و... نيز غرق در بحران جنگ و ناامني هستند و اميدي به پايان جنگ در اين کشورها ديده نمي شود.
وابسته ساختن کمک هاي کشورهاي اروپايي به موضوع مهاجرين و شرط پذيرش مهاجران رد شده از سوي کشورهاي اروپايي، براي افغانستان به يک بحران بزرگ بدل خواهد شد. افغانستان کشوري است که در حال حاضر ميليونها مهاجر يا جابجا شده داخلي دارد و ميليونها  شهروند آن به کشورهاي دور و نزديک جهان مهاجر شده اند. روند افزايش مهاجر نيز نه به هيچ صورت در حال کاهش نيست، جنگ، ناامني و فقر و مشکلات اقتصادي بر ميزان مهاجرين خواهد افزود. هر چند دولت افغانستان نياز به پول دارد و بايد پول مورد نياز خود را از منابع خارجي پيدا کند اما، قبول تبعات برگشت مهاجران به افغانستان نيز براي کشور سخت تمام خواهد شد. دولت افغانستان به هيچ صورت کارنامه اي درخشان و قابل قبولي در مورد بحران مهاجرت و عودت مهاجران نداشته و ندارد. از تمامي وعده هايي که به مهاجران داده شده تنها چيزي که به مهاجرين رسيده، پول اندکي است که از طريق سازمان بين المللي مهاجرت به آنها داده شده است.
دولت افغانستان هيچ برنامه و استراتيژي مشخصي براي پذيرش مهاجران نيز ندارد. در حالي که روزانه هزاران مهاجر از کشورهاي همسايه افغانستان عودت مي کنند، و دولت تنها نظاره گر اين مسئله است و نه کاري براي تامين امنيت آنها مي تواند و نه راهي براي اشتغال، تعليم و تربيه، تحصيل و... آنها در پيش رو دارد، معامله بر سر مسئله مهاجرين با کشورهاي اروپايي تبعات غير قابل پيش بيني براي دولت افغانستان خواهد داشت.