يکي از دلايل مهم بيکاري فرار سرمايه از کشور است. روندي که از چند سال بدين سو شروع شده و به صورت شتابناک به پيش مي رود. 
شهر دوبي به محل سرمايه گذاري مطمئني براي سرمايه داران جهان خصوصا تجاران افغانستاني مبدل شده است، در اين شهر تجارتي بيشترين سرمايه گذاري اتباع خارجي را ابتدا سرمايه داران روسيه دارند و مقام دوم را سرمايه گذاران ايراني و مقام سوم را نيز سرمايه داران کشور به دست آورده اند.
سرمايه داران کشور علاقه شديدي به سرمايه گذاري در اين شهر دارند، دولتمردان امارات متحده عربي تسهيلات فراواني را براي سرمايه گذاران خارجي در اين شهر مهيا نموده اند که اين تسهيلات موجب جذب سرمايه از تمام جهان در اين شهر گرديده است.
به گفته رييس جمهور در حال حاضر بيش از 28 ميليارد دالر سرمايه در گردش تاجران افغان در دوبي و پاکستان و جود دارد. از اين مبلغ بيش از 18 ميليارد دالر آن در دوبي سرمايه گذاري شده و نزديک به 10 ميليارد دالر آن در پاکستان. چنانچه اين پول ها به افغانستان انتقال داده شود، زمينه کار را براي هزاران نفر فراهم مي سازد و موجب رشد توليد در کشور مي گردد.
خروج سرمايه از کشور باعث به وجود آمدن بيکاري شديد در کشور شده است و اين مسأله نگراني هاي شديدي را در ميان مردم ايجاد کرده است.
با وجود امکانات لازم براي سرمايه گذاري در کشور در يک و نيم دهه گذشته از اين امکانات و فرصتها استفاده نگرديد. فقدان يک برنامه ريزي منظم و دقيق که ابتدا فرصت ها را مشخص و سپس فرايند سرمايه گذاري را تنظيم نمايند از مشکلات اساسي بود که مانع سرمايه گذاري در کشور گرديد. نبود دانش اقتصادي باعث گرديد که شرايط سرمايه گذاري در کشور بهبود نيابد و کساني هم که با خوشبيني دست به سرمايه گذاري زده بودند در نهايت مجبور به خروج سرمايه خود از کشور شدند. سرمايه گذار نياز به حمايت جدي دولت دارد کاري که دولت ما تاکنون چنين قولي را به تاجران داده است اما در زمينه عملي ساخت آنها کاري صورت نداده است. دولت از کساني که سرمايه خود را در کشور به کار انداخت نيز حمايت نکرد و آنها را با سيلي از مشکلات گمرگي و ترانزيتي تنها گذاشت. شهرک هاي صنعتي موجود در کشور رشد ننمود و شرايط براي جذب سرمايه در اين شهرک ها نيز به سود سرمايه گذار نبود.
خارج شدن سرمايه ها و يا توقف سرمايه گذاري در افغانستان به عوامل گوناگوني ارتباط مي گيرد، از يکطرف سرمايه گذاران و شرکت هاي توليدي داخلي از طرف دولت مورد حمايه قرار نگرفته و بعضاً در اثر مواجه شدن باسياست هاي دمپنگ و رقابت با توليدات خارجي نتوانسته اند فعاليت هاي خودرا دوام دهد و ناچار فعاليت هاي خودرا تعطيل و سرمايه هاي خودرا از افغانستان خارج نموده است، از سوي ديگر بي امنيتي و بي ثباتي نه تنها جريان فعاليت هاي شرکت ها و يا سرمايه گذاران را با مشکل مواجه ساخته، که جان و سرمايه تجاران را نيز با خطر روبرو کرده است. امروزه افراد خانواده تاجران به شدت از سوي اختطاف گران و آدم ربايان تهديد مي شود، به همين دليل بيشتر تاجران خانواده هاي خود را از ترس اختطاف گران به خارج از کشور انتقال داده اند و تمايل به سرمايه گذاري و زندگي در افغانستان را از دست داده اند.
مسأله مهم ديگر اين که در افغانستان نه تنها مديريت صحيح سرمايه گذاري ها وجود ندارد بلکه، فساد اداري، نبود سيستم منظم مالياتي، نبود زير ساخت ها و شرايط نا مساعد و... مشکلاتي اند که فرا راه سرمايه گذاري در افغانستان عرض وجود نموده و سبب توقف سرمايه گذاري و فرار سرمايه از کشور گرديده است.
بنابراين چنانچه اقدامات جدي از سوي دولت در جهت جذب سرمايه و حمايه از سرمايه گذاري هاي داخلي صورت نگيرد، افغانستان با پيامدهاي  فقر، ناامني، ضعف و وابستگي بيشتر مواجه خواهد شد.