صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

امنیت در سایه همکاری های بین المللی در افغانستان

-

امنيت در افغانستان پيش از آن که يک مسأله صرفا داخلي باشد، به مسايل منطقه اي و بين المللي گره خورده است. همانطوري که تنش ها و اختلافات منطقه اي و بين المللي به تشديد جنگ، ناامني و بي ثباتي منجر مي گردد، به همان ميزان همکاري هاي منطقه اي و بين المللي در تأمين امنيت و حفظ ثبات اين کشور مؤثر واقع شود. گزارش هاي همکاري هاي روسيه و ناتو در حفظ امنيت، مبارزه با تروريسم و قاچاق موادمخدر، مي تواند فاز جديدي را در وضعيت امنيتي افغانستان به وجود آورد. در زماني که گروه هاي تروريستي به نام ها و عناوين مختلف مي خواهند آتش جنگ را شعله ورتر سازد و قلمرو ناامني را گسترده تر سازد، اين نوع همکاري ها مي تواند توان حکومت را براي مقابله با تروريسم افزايش دهد.  
ما در اين زمان از لحاظ سياسي، لحظات پرآشوبي را سپري مي کنيم. وقتي آشوب سياسي بر تهديدات امنيتي علاوه شود، نگراني جدي را نسبت به آينده به وجود مي آورد.
در اين شرايط افغانستان بيشتر از قبل به هماهنگي هاي داخلي و همکاري هاي جامعه جهاني نيازمند است.
نگاه اجمالي به يک و نيم دهه حکومتداري در افغانستان نشان مي دهد كه در اين مدت اگرچه انكشافات قابل ملاحظه اي در عرصه هاي گوناگون اجتماعي، فرهنگي، سياسي و اقتصادي رونما گرديده است؛ اما اين تغييرات و تحولات در برابر زمينه ها و فرصت هايي كه در اختيار دولت قرار داشت و امكاناتي كه در اختيار دولت قرار مي گرفت، بسيار ناچيز مي باشد.
با آن هم مردم افغانستان در برابر ناكارايي هاي حكومت واكنش هاي نامناسبي نشان ندادند و تنها به انتقاد و ابراز نارضايتي از كاركردها بسنده مي كردند و آرزو داشتند كه دولت با شنيدن صداي اعتراض مردم به ضعف ها و نارسايي خود توجه كنند.
گذشت يک و نيم دهه، زمان كمي نيست. در اين مدت مردم مي خواستند كه وضعيت كشور از هر لحاظ با تغييرات و دگرگوني هاي مثبت مواجه گردد. توقف روند بازسازي از يكسو و نگاه واپس گرايانه دولتمداران از سوي ديگر، اين نگراني را تقويت كرده است كه تحولات سياسي كشور از لحاظ برخورداري مردم از آزاديهاي سياسي و مدني، بار دگر به سمت گذشته تاريك سوق داده نشود.
سياست هاي ناشيانه، نسنجيده و عاقبت نا انديشانه دولتمردان كشور سبب شده که سياست هاي داخلي و خارجي كشور با نوعي افراط و تفريط همراه گردد. رويكردهاي افراطي كه طي سالهاي اخير در قالب برنامه هاي مختلف در افغانستان به اجرا در مي آيد به اين نگراني دامن زده است كه سياست هاي يكجانبه و اقتدارگرايانه حكومت در قبال مسايل ملي، ممکن است ارزشهاي دموكراسي و حقوق بشر را تحت شعاع موضوعات سياسي ديگر قرار داده و آن را كمرنگ سازد.
هرچند سياست افغانستان در كل، با افراط و تفريط در عرصه داخلي و خارجي مواجه بوده است؛ اما سياست خارجي كشور بيش از حد از نوسانات شديد استراتژيك رنج برده است. سياست خارجي افغانستان اغلب دچار روزمره گي بوده و بر سلايق و علايق اشخاص وابسته بوده است.
اتخاذ سياست هاي روزمره و زودگذر و متكي بر سليقه هاي شخصي، اعتبار دولت افغانستان را در نزد جامعه بين المللي پايين آورده و از ميزان اعتماد كشورها به دولت افغانستان مي كاهد.
سياست هاي يكجانبه و بيگانه با اصول روابط بين المللي و مغاير با معيارهاي ديپلماتيك مي تواند تكانه شديدي را در روابط بين المللي كشور وارد ساخته و ثبات و پايداري نظام سياسي را دچار بي ثباتي و بحران سازد. اعتمادسازي اصل مهم در بهبود مناسبات خارجي به حساب مي آيد و اين اعتماد زماني به وجود مي آيد كه سياست هاي خارجي كشور روي معيارها واصول پذيرفته شده و دوامدار سياسي استوار باشد و در چارچوب زماني خاص محدود و محصور نماند. آگاهي از اصول و معيارهاي سياست بين المللي و داشتن قدرت تحليل از اوضاع كشور و پتانسيل هاي آن و درک شرايط منطقه و جهان مي تواند اتخاذ يك شيوه ميانه روانه سياسي را تسهيل نمايد.

دیدگاه شما