نيروهاي خارجي پس از سال 2014 که خروج از افغانستان را آغاز کردند، در نقش آموزش دهنده و حمايت کننده نيروهاي افغان کار کردند و خصوصا با تنشي که در روابط ميان دولت افغانستان به رياست حامد کرزي رئيس جمهوري سابق با ايالات متحده به وجود آمده بود، حضور نيروهاي خارجي به خصوص نيروهاي امريکايي کمرنگ شد. در اين دوره نيروهاي امريکايي صرف با تقاضاي نيروهاي افغان براي پشتيباني هوايي وارد عمليات هاي حمايوي از نيروهاي افغان مي شدند. هر چند در اين دوره عمليات هاي هوايي نيروهاي امريکايي سهم بسيار مهمي در حوادث افغانستان داشته اند، و هم اين نيروها بوده اند که قتل ملا اختر منصور را در کارنامه خود دارند، اما به هر صورت حضور اين نيروها در اين مدت کمرنگ بوده است.
پس از يک دوره فترت در حضور عملي در ميدان هاي جنگ توسط نيروهاي امريکايي، در هفته هاي اخير نيروهاي امريکايي در عمليات هاي بيشتري نقش گرفته اند و تاثيرات کار شان نيز بيشتر به چشم مي آيد.  دامنه عمليات ها وسيع تر شده است.  و گفته مي شود که به زودى شمارى از سربازان امريکايى، به هدف تحکيم امنيت در اين ولايت هلمند مستقر خواهند شد. قوماندان امنيه هلمند گفت است که نيروهاى امريکايي، مصروف ايجاد قرارگاه هستند، تا در بخش بمبارد هوايى و ساير عمليات، فوراً با نيروهاى افغان مشوره نمايند.
وزارت دفاع ملي نيز گفته است که از سرگيري حمله‌هاي هوايي امريکاييان بر طالبان، اين گروه را در ميدان‌هاي نبرد ناتوان ساخته‌است و تحرکات بزرگ طالبان را نيز محدود کرده‌است. اين وزارت گفته است که در اين حمله‌ها در هشت روز گذشته، تنها در کندز بيش‌از 50 جنگجوي طالب، مشمول هفت فرمانده اين گروه، کشته شدند.
به باور کارشناسان نظامي، يکي از بزرگترين خطاهاي نظامي که توسط حکومت رئيس جمهوري پيشين صورت گرفت، توقف عمليات هاي نظامي شبانه عليه طالبان و همين گونه توقف حملات نيروهاي خارجي عليه طالبان بود. طالبان فرصت يافتند تا با آزادي کامل و بدون ترس از عمليات هاي هوايي به نقل و انتقالات گسترده دست بزنند و حتا تلاش کردند تا عمليات هاي منظم به منظور تصرف ولايات کشور را روي دست بگيرند. طالبان در اين دوره به راحتي خود را به شمال کشور رسانيدند و در اوج حضور خود مدتي بر کندز نيز مسلط شدند.
نيروهاي نظامي افغانستان در اين مدت به خوبي با دشمن جنگيدند، اين نيروها ثابت کردند که مي توانند در سخت ترين شرايط، با روحيه بالا و خستگي ناپذير عليه دشمن بجنگند. اما مشکلاتي که پيش از خروج نيروهاي نظامي خارجي از افغانستان، از سوي آگاهان نسبت به آنها هشدار داده شده بود به قوت خود باقي است. از جمله اين مشکلات نبود قواي هوايي منظم و مجهز، نبود آموزش هاي وسيع نظامي به نيروهاي نظامي افغان، وجود نفوذي ها در ادارات و صفوف نظاميان کشور که باعث خلق حوادث دردناکي در اين مدت شده است، ضعف استخبارات نظامي، و... بوده که در طول اين مدت از نيروهاي نظامي افغانستان قرباني هاي زيادي گرفته است.
اگر گسترش  حضور نظامي امريکا در افغانستان و پشيتباني هوايي و عمليات هاي استخباراتي وسيع و جدي عليه طالبان در استراتيژي منظم و قوي طرح شده و پيگيري شود، تاثير آن بر وضعيت جنگ در افغانستان بسيار سريع و مهم خواهد بود. حمايت جدي و وسيع نيروهاي هوايي بين المللي از سربازان افغان به صورت فوري سبب خواهد شد تا نيروهاي طالبان احساس امنيت شان را در نقل و انتقالات از دست بدهند و توانايي تجمع وسيع براي حملات گسترده عليه اهداف کلان را از دست بدهند. در چنين حالتي نيروهاي افغان که تمرکز اصلي شان بر عمليات هاي زميني است، فرصت کافي خواهند يافت تا با خيال راحت براي عمليات هاي بزرگ برنامه ريزي کرده و اقدام نمايند.