فرمان تقنيني رييس جمهور در مورد ساختار، صلاحيت ها و وظايف کميسيون هاى انتخاباتى که در تاريخ بيست و چهار جوزا از سوي مجلس نمايندگان رد شد، ديروز از سوي مشرانوجرگه با آوردن برخي تعديلات مورد تأييد قرار گرفت.
براساس توافقنامه سياسي که ميان دوتيم انتخاباتي به امضاء رسيده است، بايستي انتخابات آينده بر بنياد قانون جديد انتخاباتي برگزار گردد، جامعه بين المللي نيز آوردن اصلاحات در قانون و ساختار کميسيون هاي انتخاباتي را ضروري مي داند و از اينرو زماني هزينه هاي انتخابات را متقبل مي شوند که نسبت به اصلاحات لازم در ساختار و صلاحيت ها و وظايف کميسيون هاي انتخاباتي اطمينان حاصل کنند. 
انتخابات در نظام هاي دموکراتيک يک اصل است و بدون انتخابات نه دموکراسي معنا مي کند و نه حاکميت مردم تمثيل مي شود. انتخابات از يک طرف زمينه تأمين حقوق برابر شهروندي را نهادينه مي سازد و از سوي ديگر اعتماد ميان مردم و حکومت را تقويت کرده و بستر همکاري هاي مشترک ميان مردم و حکومت را در امورات ملي فراهم مي آورد.
مردم افغانستان تشنه عدالت اند. عدالت تنها چيزي است که مي تواند زخم هاي کهنه و تاريخي اين مردم را درمان کند. اين مردم تاهنوز به گونه قرباني استبداد و بي عدالتي حکومت هاي گذشته بوده و امکانات، فرصت ها و توانايي هاي بالقوه آنان در منازعات بي حاصل دروني به مصرف رسيده است. اکنون مردم خواهان تغيير اند. تغيير در بنياد نظام سياسي؛ تغيير در فرهنگ و باورهاي اجتماعي؛ تغيير در چگونگي روابط مردم و حکومت؛ تغيير در قوانين نا عادلانه گذشته.
نظام سياسي جديد به هدف آوردن تغييرات اساسي و بنيادي در رويکردهاي سياسي، فرهنگي و اقتصادي و ايجاد يک سيستم عدالت محور در جامعه مورد پذيرش شهروندان کشور قرار گرفته است. انتظار اين است که در سايه اين نظام سياسي، همپذيري اجتماعي، تکثرگرايي فرهنگي و مذهبي، عدالت همه جانبه سياسي، اجتماعي و حقوقي، تقويت و گسترش پيدا کنند و بر مبناي اصل عدالت و برابري ساختار قدرت تغيير کرده و راه مشارکت فعال همه شهروندان در فرايند تصميم گيري هاي مهم باز شود.
انتخابات بستر همين مشارکت فعال مردمي را در عرصه هاي کلان مملکتي فراهم مي سازد. در انتخابات مردم براي اين که چه کسي بر آنها حکومت کند، چه کساني از آنها نمايندگي کنند؟ تصميم مي گيرند. انتخابات از تمرکز قدرت و ثروت جلوگيري مي کند و از طريق گردش نخبگان، راه را براي ورود افراد شايسته و جديد در مقام هاي مهم باز مي کند. به اين صورت رضايت همه مردم در قالب يک نظم شفاف و از پيش تعيين شده فراهم مي گردد. وقتي اين نظم شفاف به هر دليلي بهم بخورد، رضايت همگاني نيز منتفي گرديده و خشونت، منازعات مسلحانه و جنگ بار دگر به عنوان آخرين راه حل مشروعيت مي يابد.
به دليل همين کارويژه هااست که انتخابات در کشورهاي پس از جنگ و از جمله افغانستان اهميت حياتي پيدا مي کند. پس بايد در افغانستان با حساسيت، دقت و وسواس خاص به موضوع انتخابات پرداخته شود و تمام امورات آن با توجه به قوانين و تجربيات کشورهاي دموکراتيک و ويژگي هاي اجتماعي، فرهنگي و جغرافيايي افغانستان، تعيين و تنظيم گردد.
متأسفانه تجربه انتخابات در افغانستان پس از چهارده سال تمرين دموکراسي باشکست مواجه شد. ما در سال 1393 بدترين انتخابات دنيا را به نام خود ثبت کرديم. انتخاباتي که با تقلب، جنجال و کشمکش همراه گرديد. حالا براي فرار از تکرار بدنامي، ناگزيريم که قانون و ساختارهاي انتخاباتي گذشته را تغيير دهيم. ولي در اين ميان برخي از مقامات و نهادهاي حکومتي، آوردن اصلاحات انتخاباتي را به نفع شان نمي بينند و از اين جهت روند اصلاح نظام انتخاباتي همواره با چالش و تعويق مواجه مي گردد.
با تأسف بايد گفت که اکثر اظهارنظرها و تصميم گيري ها در باره انتخابات منشأ سياسي دارد و به اين خاطر نگاه تخصصي به مسايل انتخابات کمتر مورد توجه قرار مي گيرد. تا زماني که مسأله انتخابات تحت تأثير مسايل سياسي قرار داشته باشد، آوردن و يا نياوردن اصلاحات، به شفافيت و مشروعيت انتخابات کمک نخواهد کرد.