از سال 2004 به اين سو، طرح توسعه برق روي دست گرفته شد. شرکت فشنر آلماني برنده طراحي ماسترپلان برق کشور شد. اين شرکت ماسترپلان برق کشور را آماده کرد و آن را به حکومت تحويل داد. براساس ماسترپلان مذکور افغانستان تا کسب توانايي براي توليد برق در داخل بايد از کشورهاي آسيايي ميانه برق خريداري نمايد. در همين ماسترپلان آمده است که خط برق 500 کيلوولت ترکمنستان بايد از مسير باميان بگذرد. چندي پيش، شرکت برشنا بدون توجه به ماسترپلان برق کشور مسير سالنگ را براي انتقال برق 500 کيلوولت ترکمنستان انتخاب کرد. اين مهم موجب شکل ‎گيري اعتراض ‎ها در درون حکومت و ميان مردم کشور شد. در پي آن، اشرف غني، رئيس جمهور کميته اي با حضور نمايندگان وزرات خارجه، اقتصاد، ماليه، انرژي و آب و معاون دوم رئيس جمهور و رئيس اجرائيه تشکيل داد تا اين مسئله را مورد بررسي قرار دهد.
ظاهرا گزارش کميته تشکيل شده براي رئيس جمهور قناعت ‎بخش نبوده است. او براي حل مسير انتقال لين برق 500 کيلوولت ترکمنستان با معاون دوم رئيس جمهور جلسه تشکيل مي دهد. نتيجه اين جلسه قناعت بخش نبوده است. چند نکته در ارتباط اين مسئله قابل ذکر است.
اول؛ ماستر پلان برق که توسط شرکت فشنر تهيه شده است از سال 2012 تا 2032 را در بر مي گيرد. در اين طرح پيش ‎بيني شده است که تا سال 2032 افغانستان بتواند 68 درصد انرژي مورد نياز خود را در داخل توليد کند. گزينه ‎هاي زيادي براي توليد انرژي وجود دارد. توليد انرژي از طريق سولر، بادي و آب از مواردي است که افغانستان مي تواند انرژي مورد نياز خود را تأمين نمايد. اما سخن بر سر اين است که تا قادر شدن حکومت در توليد انرژي چرا مناطق مرکزي در خاموشي و تاريکي به سر برد. اگر لين برق 500 کيلوولت ترکمنستان از مسير باميان نگذرد، تا سال هاي سال تاريکي بر باميان حاکم خواهد بود زيرا، جدا از طرحي که در ماسترپلان مذکور ارائه شده است هيچ طرحي مبني بر تأمين انرژي مورد نياز باميان، سمنگان و غور وجود ندارد. بنابراين، اين ولايات براي سال هاي آينده در تاريکي به سر خواهد برد.
دوم؛ سمنگان يکي از ولايات کشور است که داراي منابع ذغال سنگ مي باشد. باميان ظرفيت بالاي در جلب گردشگران و رشد صنعت کشاورزي دارد. انتقال لين برق 500 کيلوولت ترکمنستان مي تواند کمک بزرگي به استخراج معادن ذغال سنگ سمنگان و بالا بردن ظرفيت گردشگري باميان و صنعت کشاورزي شود. ذغال سنگ يکي از منابع مهم در توليد انرژي است. براساس ماسترپلان برق کشور ما بايد توانايي توليد 68 درصد انرژي مورد نياز کشور را کسب نمايم. انتقال لين برق از مسير باميان در واقع مي تواند به اين مهم کمک نمايد تا ما بتوانيم تا سال 2032 توليد انرژي داخلي را افزايش دهيم. از طرف ديگر، انتقال لين برق از مسير سالنگ اين مزيت را ندارد. بلکه تهديدات جدي طبيعي متوجه آن است. در زمستان ‎ها برف ‎کوچ به پايه ‎هاي برق آسيب مي رساند. همان طور که دو سال پيش، بر اثر برف ‎کوج پايه ‎هاي برق در سالنگ تخريب شده بود، احتمال آن مي رود که در سال ‎هاي آينده نيز اين اتفاق تکرار شود. از طرف ديگر، دو پروژه 200 کيلو ولت و کاسا1000 نيز از مسير سالنگ گذشته است. انتقال لين برق 500 کيلو ولت از مسير سالنگ ترافيک سنگين ايجاد مي کند. ‎ بنابراين، مسير باميان امتياز ‎ها و مزيت ‎هاي براي مردم و حکومت افغانستان دارد که مسير سالنگ ندارد. مسير سالنگ نه تنها هيچ امتياز و مزيت براي مردم و حکومت ندارد بلکه هزينه بر نيز هست.
سوم؛ سوال اين است که چرا حکومت وحدت ملي تأکيد بر انتقال لين برق 500 کيلوولت ترکمنستان از مسير سالنگ دارد؟ با توجه به اينکه حداقل در فصل زمستان تهديد جدي متوجه پايه ‎هاي برق است و با توجه به اينکه مسير باميان مزيت ‎هاي مهم براي مردم و حکومت دارد، چرا حکومت و شخص اشرف غني و عبدالله عبدالله بر مسير سالنگ تأکيد دارد؟