صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

ما به رويکرد امنيتي روشن و قاطع نياز داريم

-

نشست چهارجانبه صلح که در داخل افغانستان اميدواري هاي هرچند نسبي را به وجود آورده بود، زماني به بن بست رسيد که گروه طالبان هرنوع مذاکره با دولت را رد کرد و پيش شرط هاي غير قابل قبولي را براي پيوستن به روند مذاکرات طرح کردند. 
طالبان ده روز قبل با انتشار اعلاميه اي از آغاز عمليات بهاري خود در سراسر افغانستان خبر دادند. هنوز چند روز نگذشته بود که عمليات گسترده گروه طالبان در ولايت هاي بغلان، جوزجان و قندوز شروع شد. هنوز جنگ هاي شديد در شمال کشور جريان داشت که حمله خونين و هولناک انتحاري در يکي از مهمترين نقطه کابل، مردم جهان را به وحشت و حيرت فرو برد. اين حمله نشان داد که دشمن چگونه از خلأهاي امنيتي موجود براي ضربه زدن به نظام استفاده مي کند و چگونه اطلاعات و معلومات دقيق از وضعيت و موقعيت مراکز مهم و حساس امنيتي، سياسي را به دست مي آورند.
اين حمله بايد پرسش هاي زيادي را متوجه نهادهاي امنيتي کشور بسازد. پرسش هايي که اگر درست و بموقع از سوي حکومت پاسخ داده نشود، ديوارهاي بي اعتمادي ميان مردم و حکومت ضخيم تر و بلندتر خواهد شد. اين حمله جدا از فاجعه اي که به بار آورد، حد اقل يک موضوع را آشکارا به اثبات رساند که ستون پنجم دشمن در درون نظام به شدت فعال مي باشد و به صورت شبانه روزي و بي وقفه در راستاي تضعيف نظام کار مي کنند.
حکومت پس از رويداد انتحاري روز سه شنبه عمليات تهاجمي را در چندين ولايت به منظور پاکسازي منطقه از وجود طالبان شروع کرد و در عين حال وظايف مسئولين حوزه اول امنيتي شهر کابل را به حالت تعليق درآورد.
اگر رويکرد نظامي حکومت از حالت دفاعي به حالت تهاجمي بدل شود و نيروهاي امنيتي کشور بتوانند ابتکارات جنگ را در دست بگيرند، يک کار شايسته و درخور تقدير است. مردم سال ها پيش باورداشتند که رويکرد ضعيف حکومت در قبال شورشيان از يک طرف روحيه جنگي آنها را بالا مي برد و انگيزه آنها را براي دوام جنگ تقويت مي کند و از سوي ديگر سبب سردرگمي و بي سروساماني در ميان نيروهاي امنيتي گرديده و به مورال نظامي اين نيروها لطمه مي زند. با اين حال رفتار حکومت در قبال طالبان همواره با تسامح، گذشت و حتا نوعي از تعامل و همکاري همراه بوده است.
در حالي که طالبان با افتخار تمام، مسؤليت حملات انتحاري را به عهده مي گيرند و علنا در برابر نيروهاي امنيتي مي جنگند؛ اما حکومت هنوز هم از نسبت دادن اين گونه جنايات به گروه طالبان ابا مي ورزد.
سياست هاي مماشات گونه حکومت با طالبان زمينه را براي گسترش نفوذ طالبان آماده کرد و مردم و حتا مقامات حکومتي را به برقراري رابطه با طالبان و همکاري با اين گروه مجبور ساخت. اکنون که خون مردم بي گناه سرک ها، کوچه ها و درياي کابل را رنگين کرده و وجدان هاي انساني را به حمايت و همدردي با مردم افغانستان فراخوانده است، سازمان ديدبان حقوق بشر به گونه جدي و آشکار از رييس جمهور خواسته است که به فرهنگ معافيت از مجازات در افغانستان نقطه پايان بگذارد. اين نهاد معافيت از مجازات را خشونت حقوق بشري خوانده و خواسته است که به اين نوع مصؤنيت خاتمه داده شود.
طبيعي است که وقتي از افراد طالبان در کابل پذيرايي شوند و فرماندهان آنها از زندانها آزاد شوند، هنگامي که براي نيروهاي امنيتي در جريان عمليات محدوديت هاي گسترده و شديد در نظر گرفته شود؛ ديگر نبايد توقع پيروزي بر گروه طالبان را داشته باشيم. 
عمليات تهاجمي نيروهاي امنيتي مي تواند نشانه اي از يک تغيير در رويکرد نظامي تلقي گردد، به شرطي که با استراتژي و برنامه کارآمد همراه بوده و دوامدار باشد؛ يعني به عنوان يک تاکتيک براي آرام کردن مردم در شرايط بحراني در نظر گرفته نشود. اما برکناري مقامات امنيتي محلي در ارتباط با رويدادهاي تروريستي يک تصميم مسخره آميز و  در عين حال مشکل آفرين بوده که با منطق امنيتي و سياسي سازگاري ندارد.

دیدگاه شما