صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

پنجشنبه ۹ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

مشکلات اجتماعی را سطحی نگیریم

-

جنگ و نابساماني هاي سياسي و اجتماعي چهاردهه اخير، مليون ها انسان اين سرزمين را به مهاجرت و ترک وطن وادار کرد. آن زمان مهاجرت براي پيداکردن ثروت، سرمايه و زندگي مرفه تر صورت نمي گرفت؛ بلکه جنگ هاي ويرانگر خانه به خانه سبب شد تا مردم به خاطر محافظت از جان خود و اعضاي خانواده شان راه مهاجرت در پيش گيرند.
از سال 2001 تاکنون عليرغم تمام تلاش هايي که از سوي دولت و جامعه بين المللي صورت گرفت، زمينه برگشت آبرومندانه مهاجران فراهم نگرديد. مسکن، شغل و امنيت از مسايل مهمي بود که در برگشت مهاجرين نقش برجسته ايفا مي نمود؛ اما مهاجرين در اين عرصه ها از سوي حکومت مورد حمايت جدي قرار نگرفت. تعدادي زيادي از مهاجرين به اميد کار و زندگي آبرومند در وطن برگشتند، ولي پس از مدتي به خاطر بيکاري و فقر ناگزير به انتخاب مهاجرت دوباره به کشورهاي خارجي شدند.
بحران واقعي فرار مردم از کشور و بخصوص قشر جوان و تحصيلکرده جامعه، در سال گذشته رقم خورد. دهها هزار نفر از شهروندان کشور راه پر خطر قاچاق به کشورهاي اروپايي را در پيش گرفتند و با عبور از کوه ها، درياها و مرزها يا کشته مي شدند و يا به يکي از کشورهاي اروپايي مي رسيدند. اکنون اين جوانان و مردم در کمپ هاي مهاجرين شرايط سخت و دشواري را تجربه مي کنند.
کشورهاي اروپايي که در آغاز از پناهجويان استقبال کردند، با افزايش بي رويه مهاجران، سياست و رويه شان را تغيير دادند و محدوديت هاي بيشتري را براي ورود و پذيرش مهاجران در کشورهاي عضو شنگن اعمال کردند. اروپا در شش ماه گذشته به شدت تلاش کرده تا از طريق مذاکره و وعده هاي کمک به حکومت افغانستان، راه اخراج آن عده از پناهجوياني را فراهم سازد، که درخواست شان در کشورهاي اروپايي رد شده اند. اما خواست مردم و پناهجويان اين است که حکومت افغانستان حداقل به اخراج اجباري پناهجويان موافقت نکند و روي برگشت داوطلبانه پناهندگان تأکيد نمايد.
در بررسي اجمالي دلايل مهاجرت مردم به کشورهاي خارجي، در مي يابيم که تشديد روز افزون ناامني، بيکاري، فقر، يأس و نااميدي از آينده، فساد گسترده و حکومت ناتوان و ضعيف که هيچ مشکلي از مشکلات مردم را حل کرده نمي تواند، از عوامل اصلي فرار مردم از کشور به شمار مي رود. مهار پديده مهاجرت زماني امکان پذير مي شود که در زمينه هاي فوق تغييرات مثبتي رونما گردد، در غير آن صورت توقع برگشت مهاجران و يا ممانعت از مهاجرت هاي بيشتر شهروندان کار عبث و بيفايده خواهد بود. اين عوامل هم اکنون نيز پا برجا بوده و نزديک يک ميليون شهروند اين کشور از بيکاري و فقر رنج مي برند. براساس آمار بيش از هشت صد هزار نفر در کشور به کمک هاي فوري نياز دارد و 38 فيصد مردم زير خط فقر قرار دارند. بنابراين حکومت بجاي فراخوان پناهجويان در خارج بايد در قدم نخست براي شهرونداني که در داخل افغانستان حضور دارند و براي کار و آبادي کشور آمادگي دارند تدابيرمؤثري بينديشد.
وقتي ما يک مليون بيکار داشته باشيم وهيچ جاي امني براي ما در کشور وجود نداشته باشد. وقتي ولسوالي ها به گونه سؤال برانگيزي يکي پي ديگري سقوط کند و زماني که جنگ با طالبان و داعش باپيچيدگي ها و ابهامات همراه باشد و هنگامي که حکومت در انجام مسؤليت هاي خود ناتوان و در مقابله بافساد ناکام باشد و شايسته سالاري قرباني خويشخوري و باند بازي گردد و عدالت عامدانه پايمال گردد، قانون ناديده گرفته شود، رشوه خواري و اختلاس به اوجش برسد، صداي مظلوم در غوغاي ستم پيشگي، شنيده نشود، قانون اهميت و اعتبار خود را از دست بدهد و... شهروندان چگونه و از چه راهي مي توانند کشور خود را آباد کنند. آبادي کشور در مرحله نخست وظيفه دولت است. سازمان ها و مقامات دولتي با همه قدرت، توان و امکانات خود تا چه حد براي آبادي اين وطن کار کرده اند که حال ما از يک شهروند عادي، که به يمن درايت و دلسوزي حکمروايان از تهيه نان شب خود عاجز مانده است، توقع آباداني وطن داشته باشيم؟

دیدگاه شما