صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

ابهام در صلح و سقوط

-

امروز دور چهارم گفتگوهاي چهارجانبه مذاکرات صلح با حضور نمايندگان افغانستان، پاکستان، چين و امريکا در کابل برگزار مي شود و گفته مي شود در اين نشست روي مکان و تاريخ مذاکره مستقيم دولت افغانستان با نمايندگان طالبان نيز بحث خواهد شد.
دو روز پيش شوراي عالي صلح به رياست سيد احمد گيلاني شروع به کار کرد. باز هم دو روز پيش نيروهاي دولتي از دو ولسوالي نوزاد و موسي قلعه خارج شدند و گفتند که اين عقب نشيني ها، تاکتيکي بوده است. در عين حال دولت در جدال با نيروهاي طالبان در بغلان هنوز هم نتوانسته است، برق کابل را که توسط طالبان قطع شده بود به صورت کامل وصل نمايد. طالبان نه تنها يک پايه برق بلکه چندين پايه را تخريب کرده اند و در صورت امکان براي فشار آوردن بيشتر بر دولت پايه هاي ديگري را نيز تخريب خواهند کرد.
دولت افغانستان در گذشته بهاي زيادي براي صلح با طالبان پرداخته است. سياست دولت هاي گذشته براي رسيدن به صلح، دادن امتياز و باج با طالبان بوده است. در دولت جديد نيز هيچ سياست متمايزي از گذشته به چشم نمي خورد. شوراي عالي صلح جديد نيز در آغاز راه است و بعيد است که بتواند سياستي متمايز از گذشته را در پيش بگيرد. طالبان تنها از اين راه بوده که توانسته اند پيشروي کرده و مناطق و ولسوالي ها و ولايات مهم کشور را تهديد کنند. سايه سنگين سياست هاي دولت در قبال طالبان، زندگي مردم را متاثر ساخته است. در واقع امر و براي مردم، عقب نشيني تاکتيکي يعني سقوط دو ولسوالي به دست طالبان در حالي که در همان روز در کابل شوراي عالي صلح ساخته شده است.
اگر در کنار آن، نشست هاي پي در پي گفتگوهاي چهارجانبه امريکا، چين، افغانستان و پاکستان را بگذاريم، و همان سئوال را باز تکرار کنيم که چه ارتباطي مي تواند بين سقوط ولسوالي هاي مهم در جنوب و تشديد تهديدهاي  بيشتر بر ولسوالي ها در شمال و مرکز وجود داشته باشد، شک و شبهات بيشتري به وجود مي آيد.
تاکتيک هاي جنگي دولت به اذعان دولتمردان کشور حالت دفاعي  دارد و جز به ضرر دولت و قتل و کشتار سربازان و مردم عادي نمي انجامد، تا کنون ناکارآمد بوده است. مقامات عالي رتبه دولتي در يکي دو سال اخير بارها هشدار داده اند که جنگ بيشتر مي شود و از مردم خواسته اند تا اين واقعيت را بپذيرند، عقب نشيني هاي تاکتيکي به سقوط ولسوالي هاي مختلف انجاميده است، گفتگوهاي صلح جز به پولدارتر شدن و مجهزتر شدن و جريتر شدن طالبان نيانجاميده است. «صلح» و «سقوط» معناي بهتري پيدا مي کند.
اگر شوراي عالي صلح در اين بار بتواند حد اقل تعريفي مشخصي از طالبان ارايه بدهد و واضح بسازد که با چه کساني طرف است و با چه کساني بايد گفتگو کند، شايد بزرگترين کار را براي افغانستان انجام داده است. اما اگر ولسوالي هاي بيشتري يکي در پي ديگري سقوط کنند و طالبان بر آنها تسلط يابند و شوراي عالي صلح به نحوي توجيه گر سقوط مناطق کشور و ناديده گرفته شدن خون جواناني که براي حفظ اين مناطق به شهادت رسيده اند، در اين صورت از اين شورا نبايد انتظاري ويژه اي داشت.
در پايان بايد گفت که توجيه سقوط مناطق و ولايات کشور نبايد به عنوان بهانه از سوي وزارت خانه هاي مسئول مطرح شود. به جاي آن وزارت خانه هاي مسئول بايد به کاستي هاي و نقص هايي  در رده هاي بالاي رهبري شان، همانند اداره شدن توسط سرپرست ها، عدم هماهنگي ميان نهادهاي مسئول، نبود استراتژي قوي و روشن براي مبارزه با طالبان و... اعتراف کنند. براي مردم افغانستان نيز سخت است بپذيرند که دولت در وضعيتي قرار بگيرد که به دليل عقب نشيني تاکتيکي مناطق و ولسوالي هاي کشور را رها کرده و طالبان بر آن مناطق مسلط شوند.

دیدگاه شما