اين گفته مقامات امريکايي که که تا پايان سال روان ميلادي تنها معاش آن نيروهاي افغان را مي‌پردازند که حضور فيزيکي دارند و پس از آن معاشات نيروهاي خيالي را پرداخت نخواهند کرد، به معناي اين است که در دولت افغانستان حضور نيروهاي نظامي خيالي واقعيت دارد. در حالي که وزارت دفاع گفته است که، وزارت دفاع همواره از اين پروسه نظارت مي کند و نظر به موجوديت سربازان معاشات آنان اجرا شده و از طريق بانک ها پرداخته مي شود، سربازان خيالي را کسي معاش نمي دهد، بودجه از طريق وزارت ماليه منظور شده و بعد ما معاشات را حواله مي کند و پول که باقي مي ماند در بودجه مي باشد کسي صلاحيت اخذ آنرا ندارد.
پيش از اين نهاد موسوم به حقوق و عدالت همچنان بعد از انجام يک تحقيق در بيست و هشت ولايت افغانستان گفته بود که يک ده ها هزار نيروي خيالي در اين افغانستان وجود دارد که به گفته آنان حضور فزيکي ندارند اما معاش مي گيرند.
بحث نيروهاي خيالي از معارف شروع شد و آمارهاي تکان دهنده اي از وجود مکاتب خيالي به نشر رسيد که پول هاي ساخت شان گرفته شده است و اما خود مکاتب وجود خارجي ندارند. در عرصه هاي ديگر نيز از شفاخانه ها گرفته تا ... آمارهاي ضد و نقيضي منتشر شده است. نهادهاي مختلف  داخلي و خارجي بر موجوديت مکاتب و شفاخانه و در مواردي سربازان خيالي تاکيد داشته اند.
عملکرد دولت افغانستان اما، همواره يک سير خاص و متداوم را داشته است. دولت به راحتي همه گزارش هايي که نه نحوي نقص و کاستي هاي دولت را بيان کند، رد مي کند. سخنگويان وزارت خانه ها، نهادها و افرادي که دولت را متهم کنند، را به راحتي متهم به دروغ گويي ضمني مي کنند و دولت را مبرا از هر نوع نقص و کاستي مي دانند.
اين نوشته در پي رد و يا قبول موارد خيالي نيست. مهمترين موضوع براي دولت، اعتماد به دولت است. دولت هايي که بتوانند اعتماد ملت را جلب کنند، بزرگترين سرمايه را به خود دارند. مثلا اگر دولتي مورد اعتماد مردم باشد، مردم با سرمايه گذاري در بخش هاي مختلف، به آباداني کشور و تقويت اقتصاد کشور کمک مي کنند، و يا مثلا، اگر دولتي مورد اعتماد مردم باشد، مردم با اشتياق فراوان به صفوف نيروهاي امنيتي مي پيوندند و به تامين امنيت همت مي گمارند. در حالي که اگر دولت مورد اعتماد ملت نباشد، سرمايه ها از کشور فرار مي کنند، و کمتر کسي به تقويت بخش اقتصاد از طريق سرمايه گذاري مي پردازد. چنان که در اين روزها به وضوح مي بينيد که ده ها هزار تن که اکثرا جوان هاي کشور هستند، افغانستان را ترک کرده اند و به سوي کشورهاي خارجي مهاجر شده اند، جواناني که ميلياردها دالر سرمايه کشور براي تربيه و تعليم آنها مصرف شده است، و طبيعتا اميد افغانستان به آنها بوده و هست.
اولين اثري که موضوع سربازان و مکاتب خيالي بر ذهن و روان مردم افغانستان دارد، سلب اعتماد مردم از دولتمردان و مسئولين وزارت خانه ها است. در حقيقت اين اثر بدترين و منفي ترين تاثيري است که مي تواند اين موضوع داشته باشد. دولت افغانستان شايد بتواند کمک هاي اقتصادي را جلب کند ولي به راحتي نمي تواند اعتماد مردم را جلب کند.
بدين جهت ، دولت بايد براي جواب گويي به اعتماد مردم، موضوع مکاتب و سربازان خيالي را به دقت و سرعت بررسي کرده و به مردم جواب بدهد. تاخير در بررسي هاي دقيق و همه جانبه در چنين مواردي تاثيرات منفي و جدي اي را در پي خواهد داشت.
رد گزارش ها و ادعاهاي فساد، بر حيثيت و وجاهت دولت افغانستان در قبال مردم نخواهد افزود، بلکه از ميزان اعتبار و اعتماد به آن خواهد کاست.