بيست وششم عقرب براي کساني که آن لحظه را درک کرده اند، يک خاطره شيرين، همراه با افتخار و غرور است. رادمرداني که از جان خود گذشتند ولي از خاک خود هرگز نگذشتند، ملتي که استثمار را نپذيرفتند، مردان و زناني که به بردگي و بندگي «نه» گفتند، و کشوري که معناي واقعي «مبارزه» را به جهان نشان داد، و يکي از لحظات طلايي تاريخ که يک ابر قدرت در مقابل اراده يک ملت مظلوم زانو زده است. اين لحظه تاريخي براي افغانستان شيرين بود، از معدود لحظاتي که همه مردم افغانستان لبخند زدند، همه خنديدند، همه شادباش گفتند و همه افتخار کردند.
افغان ها از اين لحظات مثال ديگري هم داشته اند، زماني که انگليس شکست خورد، يا همين در همين نزديکي ها، زماني که طالبان شکست خوردند و پاي بر فرار گذاشتند. اما اين لحظات شيرين هرگز براي افغان ها پايدار نبوده است، لحظات کوتاه افتخار و غرور، و پس از آن سالهاي درد و رنج، تکرار تجربه هاي تلخ، جنگ هاي خونين، کشتارهاي بزرگ، قتل عام هاي وسيع، لشکرکشي هاي عظيم و انتظار طولاني يک لحظه پر افتخار ديگر.
ما هرگز وارثان خوبي براي افتخارات گذشته مان نبوده ايم. پس از 26 عقرب 1367، حکومت هاي زيادي آمدند و رفتند. عمر دولت هاي کمونيستي و مجاهدين و طالبان پس از آن کوتاه بود. دولت هايي که هرگز هيچ کدام نتوانستند بر سراسر افغانستان حکومت کنند، و مهمتر از همه، هيچ کدام نتوانستند بر «قلب» هاي مردم افغانستان حکومت کنند. جهاد پس از پيروزي مجاهدين يک تغيير عمده داشته است. و آن تغيير نيز اين بوده که کساني راه را به سوي تصاحب جهاد باز کردند. کم کم جهاد صاحب پيدا کرد. جهاد در دست عده اي به عنوان متاعي براي رسيدن به قدرت و ثروت و... استفاده شد و نتيجه آن نيز کشته و مجروح شدن صدها هزار انسان و مهاجرت ميليونها تن ديگر و بر بادي شهرها و روستاهاي کشور و تخريب زيربناهاي کشور بود.
خروج نيروهاي شوروي، پيروزي مجاهدين را مسلم ساخت. مجاهدين سرانجام به پيروزي رسيدند، و اما حکومت مجاهدين نه تنها نتوانست از ارزش هاي جهاد و مقاومت حفاظت کند که خود تبديل به دستگاهي براي کشتار مردم افغانستان گشت. و پس از آن نيز حکومت طالبان با شعار جهاد و امنيت وارد معرکه سياست افغانستان شد که آن  حکومت جز قتل عام و کشتار و جهل و تعصب، دستاورد ديگري براي مردم افغانستان نداشت.
سقوط حکومت طالبان، حاکميت دموکراسي را  در افغانستان در پي داشت. اما پايه هاي دموکراسي با بازيگران قديمي و کهنه اي که بازماندگان حکومت هاي گذشته بودند، سست گذاشته شد. حکومت دموکراسي در افغانستان مجموعه اي بود از شکست هاي حکومت هاي گذشته که يک جا جمع شده بودند و کمک هاي جامعه جهاني آن ها را دور يک ميز گرد آورده بود. بازيگران سياست در حکومت دموکراسي ناموفق ترين ها در تمام حکومت هاي گذشته بوده اند. دستاوردهاي امروزه حکومت هاي دموکراتيک در افغانستان، اعم از اردو و پوليس ملي، پايبندي به حقوق بشر و حقوق زنان و کنوانسيون هاي بين المللي، آزادي بيان و انديشه و... در مقابل فساد اداري حاکم بر دستگاه دولت، ضعف ها و کاستي هايي که وجود دارد، سخت شکننده و ناپايدار ديده مي شوند.
روز گذشته سياستمداران در کابل و شهرهاي ديگر افغانستان جمع شده بودند، و از افتخار خارج ساختن قواي شوروي سخن راندند و اين روز را تجليل کردند، اما لحن اتهام و تهديد از سخنان بسياري از کساني که ادعاي ميراث داري جهاد را دارند نسبت به ديگراني که عين ادعا را دارند، پيدا و آشکار بود. تجليل ها نيز در درون ارگ و مکان ها و هوتل هاي مجلل و به دور از انظار مردم عادي افغانستان و در نبود خانواده هاي شهدا و معلولين، تحت شديدترين تدابير امنيتي صورت گرفت، و جاي مردم عادي، همان هايي که در روز خروج شوروي در سال 1367 شور و هلهله مي کردند و فرياد پيروزي سر مي دادند، خالي خالي بود.