صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

پنجشنبه ۹ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

مبارزه واقعی با فساد اداری

-

به احتمال زياد باز هم دولتمردان وحدت ملي، با صدور اعلاميه هاي مطبوعاتي و يا در سخنراني ها و کنفرانس هاي مطبوعاتي و يا توسط سخنگويان شان، گزارش سازمان بين المللى شفافيت را که بر اساس آن افغانستان سومين کشور فاسد جهان است را دروغ و کذب و افترا مي خوانند. احتمالا آنها نشر کنندگان اين گزارش را بي خبر از واقعيت هاي افغانستان خوانده و لست هاي بلند و بالايي از مدعيات شان، به عنوان مبارزه با فساد اداري در کشور را براي مردم اعلام مي کنند. بر اساس ليستى که از سوى سازمان بين المللى شفافيت به نشر رسيده، کشور افريقايى سوماليا، بار ديگر فاسدترين کشور جهان اعلام شده، کورياي شمالي دومين کشور فاسد جهان و افغانستان سومين کشور فاسد جهان لقب گرفته است.
افغانستان در کشت و توليد مواد مخدر، نقض حقوق زنان، کودکان، کارگران و... نيز جزء اولين ها است. اما سالهاست که براي مبارزه با فساد اداري، مبارزه با مواد مخدر، مبارزه با نقض حقوق بشر و ... کار و تلاش مي شود. ميلياردها دالر به نام کمک به افغانستان براي مبارزه با فساد اداري و ... به مصرف رسيده است. ولي نه تنها چيزي از فساد اداري و ... کم نشده که بر حجم و وسعت آن افزوده شده است. چه چيزي موجب شده که اين گونه بر عکس نتيجه دهد، همه آنچه در افغانستان به انجام رسيده است.
به نظر مي رسد که سياستمداران افغانستان در قدم اول با مردم بازي مي کنند، حقيقتا نمي خواهند با فساد اداري مبارزه کنند. اراده اي در هيچ کدام از سياستمداران براي مبارزه با فساد اداري ديده نمي شود. هر کدام از گروه ها و تيم هاي انتخاباتي و سياسي که بر قدرت تکيه زد، به ناگاه با تغييري کامل به سوي انحصار قدرت در تيم و قوم و جناح خود روي آورد. حکومت هاي گذشته افغانستان نمونه هاي کاملي از اين گونه رويکرد بوده اند. و حکومت جديد نيز نشاني از مبارزه قاطع با فساد اداري را از خود نشان نمي دهد. حکومت جديد دستگاه تبليغاتي خود را فعال کرده است، تا نشان دهد که مثلا در کدام قرارداد چند صد هزار افغاني به نفع دولت شده است، اما همين دستگاه تبليغاتي از هزاران دالر سوء استفاده و اختلاص و رشوتي که در ادارات دولتي جريان دارد، خبر نمي دهد.
در مدتي که از عمر حکومت وحدت ملي مي گذرد، پرونده هاي زيادي به بازار سياست و مطبوعات کشانيده شدند، از مکتب هاي خيالي تا کلينيک ها و سربازان خيالي، از کابل بانک گرفته تا قراردادهاي وزارت هاي دفاع و... اما اراده اي براي مبارزه با فساد در عمق وجود ندارد. در سطح کارهايي نمايشي انجام مي يابد. ولي در عمق کاري نمي شود. عمق از نزديکان قدرتمندان و رده هاي بالاي حکومت شروع مي شود، اما سطح با يک مامور پايين رتبه آغاز مي گردد. اگر مبارزه از عمق باشد، دولتمردان دور و بر خود را پر از افراد مربوط به قوم و تيم و جناح خود نمي کنند، ولي اگر از سطح باشد، پست هاي مهم ادارات خود را به قوم و خويش و جناح و تيم خود مي دهند ولي شعار خدمت و مبارزه با فساد را با صداي رسا فرياد مي زنند.
به هيچ صورت امکان ندارد با استراتيژي کنوني دولت افغانستان، حتا اندکي از فساد اداري حاکم بر ادارات افغانستان کم شود. بلکه يقينا بر ميزان آن افزوده خواهد شد. بدتر از همه اينکه حتا باور مردم به مبارزه با فساد اداري نيز در حال از بين رفتن است. و اين خطرناک ترين مسئله اي است که مي تواند در مبارزه با فساد اداري رخ دهد.
مبارزه واقعي با فساد اداري بايد از  مدعيان مبارزه با فساد اداري که پست ها و بست هاي مهم دولتي را گرفته اند شروع شود، در غير آن، اگر هر کدام از تيم ها و جناح يکديگر را متهم سازند و ديگران با نيز متهم به افترا و کذب کنند و طلب شاهد و دليل براي اثبات فساد اداري کنند، سالهاي ديگري نيز افغانستان فاسدترين کشور جهان خواهد بود.

دیدگاه شما