افغانستان با آنکه اکثر ساکنان آن در روستاها زندگی می کنند، اما با مشکل شدید آلودگی محیط زیست روبرو است. جعیت انبوه مهاجران روستایی که به دنبال کار و زندگی بهتر و فرار از خشکسالی ها، ناامنی ها و ... به شهر روی آورده اند، شهرهای افغانستان را به طور گسترده ای تحت تاثیر قرار داده است. شهر کابل که زمانی، یک شهر سرسبز و خوش آب و هوا و قابل زندگی بود، اکنون تبدیل به شهری شده که روزانه دهها هزار زباله و کثافت تولید می کند و در حالی که سیستم خدمات شهری در آن در حد اقل خود قرار دارد. درست است که جنگ های سی ساله در کابل همیشه داغ بوده،  ولی علاوه بر جنگ مشکلات عدیده دیگری نیز مزید بر علت شده  و از کابل شهری با جمعیت متراکم، فضای آلوده و آب آشامیدنی غیر صحی، محل تجمع انواع بیماری ها، ترافیک شدید موترها و... ساخته است. شهرهای دیگر افغانستان نیز وضعیت بهتری ندارند. اکثر شهرهای بزرگ افغانستان با مشکلات نظیر آنچه در کابل وجود دارد، روبرو هستند. خدمات اساسی برای شهروندان در حد اقل قرار دارد. برق، آب، تاسیسات شهری نظیر کانالازیسیون، سرک های کافی، ترافیک منظم و... در شهرهای افغانستان با ضعف های جدی روبرو است.

آنچه در شهرهای افغانستان شاهد آن هستیم، از یک سو ضعف و ناکارآمدی نهادهای مسئول دولتی را نشان می دهد و از سوی دیگر ضعف فرهنگ شهر نشینی را. نهادهای دولتی در نبود برنامه و گاهی نیز به بهانه نبود بودجه، از ارایه خدمات شهری و کنترول وضعیت شهر عاجز هستند. شهرداری ها که مسئولیت حفظ و نظافت و پاکی شهر را دارند، با ضعف ساختاری روبرو هستند. برنامه هایی که شهرداری های افغانستان دارند، برای شهرهای افغانستان کارآمدی ندارند. فساد اداری حاکم بر نهادهای دولتی افغانستان را نباید نادیده گرفت. همین فساد اداری باعث شده تا برنامه های شهری به هیچ صورت با موفقیت همراه نباشد. پروژه های بازسازی که به اجرا در آمده اند کارایی نداشته و پس از اتمام پروژه ها در حد اقل زمان ممکن بی کیفیتی کار آنها به اثبات رسیده است و از بین رفته اند. به عنوان مثال پروژه نهال شانی که هر ساله به اجرا در می آید، پس از نهال شانی به خاطر کم کاری و بی توجهی کارمندان شهرداری به نتیجه مانده است. و باز سال دیگر در همان جا دوباره پروژه نهال شانی به اجرا در می آید در حالی که باید بعد از نهال شانی آبیاری و محافظت شود نه اینکه نهال  ها از بین رفته و سال دیگر باز هم در همان جا نهال غرس شود.

از طرف دیگر ضعف فرهنگ شهر نشینی ساکنان شهرها، باعث شده تا تمامی زحمات نهادهای مسئول تبدیل به هیچ شود. مثلا نهال هایی که غرس می شوند، به دلیل بی توجهی و به احتیاطی مردم و حتا عمدا توسط مردم از بین می روند. در چنین حالتی شهرداری ها نمی توانند که برای هر نهال یک عسکر هم موظف کنند تا از آن مواظبت کند، بلکه وظیفه هر شهروند است که با جدیت از نهال های غرس شده محافظت کند. تا زمانی که شهروندان که صاحبان اصلی شهرها هستند با نهادهای مسئول همکاری نکنند و نهادهای مسئول نیز به وظایف شان عمل ننمایند، بهبودی در وضعیت شهر رونما نخواهد شد.