سید علی وقتی صدای انفجار مهیبی را می‌شنود خانه را بی‌درنگ ترک می‌کند و به سمت مکتب سید‌الشهدا که نامزدش درس می‌خواند، می‌دود. هنوز چند قدمی برنداشته بود که صدای دومین انفجار نیز به گوشش رسید اما او همچنان می‌دوید.
دود و آتش از اطراف مکتب به هوا برخاسته بود، مردم هراسان بودند، هر کسی به سویی می‌دوید. یکی نگران و دیگر ترسیده بود اما سید علی فقط به نامزدش فکر می‌کرد و به سمت مکتب می‌دوید.
حوالی ساعت 4:27 دقیقه عصر روز شنبه (18 ثور) یک موتر تویوتا نوع کرولا مقابل مکتب دخترانه سیدالشهدا در ناحیه سیزدهم شهر کابل هنگام رخصتی دانش‌آموزان منفجر شد.
طارق آرین، سخنگوی وزارت داخله کشور می‌گوید که در این انفجار بیش از ۵۰ تن کشته شده و آمار زخمی‌ها نیز به بالاتر از ۱۰۰ نفر رسیده است اما گزارش‌های رسانه‌ها می‌رساند که در این رویداد 83 تن که بیشترشان دانش‌آموزان دختر بودند جان باختند و ۱۵۰ تن دیگر زخمی شده‌اند.
سید علی هجده ساله یکی از کسانی است که در این رویداد کشته شد. او نزدیک مکتبی که نامزدش درس می‌خواند، رسیده بود که سومین انفجار به وقوع پیوست و جان او را گرفت. نامزد سید علی شاگرد صنف یازدهم مکتب سیدالشهدا است.
او که رفته بود ناجی شود، به خانه برنگشت، تلفونش را نیز پاسخ نمی‌داد. خبرها و تصاویری که در شبکه‌های اجتماعی و همگانی منتشر می‌شد بر نگرانی پدر و مادرش می‌افزود.
سید علی تنها فرزند خانواده بود. او دو سال پیش با خانواده‌اش از ایران برگشته بود و در دور افتاده‌ترین و فقیر‌ترین نقطه شهر کابل در ناحیه سیزدهم سکنی گزید.
او وقتی به کشور برگشت، نخواست که پدرش را تنها بگذارد. دست از درس کشید و تا مرهمی بر دستان پینه‌بسته پدر شود و یا اینکه بار مشقت را از شانه او بردارد. سید علی با پدرش مشغول چاه‌کنی و کارهای ساختمانی شد.
سید رضا پدر سید علی می‌گوید: «وقتی از ایران برگشتیم گفت که نمی‌خواهم دیگر تنها باشی؛ زندگی در افغانستان‌ سخت است. نیاز است که با هم کار کنیم.»
بعد از یک سال و چند ماه کار در اعماق زمین و یا در ارتفاعات ساختمان‌های نیمه کاره، با دختر یکی از اقوام نامزد شد. دختری که دانش‌آموز مکتب سیدالشهدا بود.
سید رضا گفت که سید علی یگانه فرزند ما بود، تنها دلخوشی من و مادر پیرش بود؛ می‌خواستیم با ازدواج او، کمی بر جمعیت خانواده بیافزایم، می‌خواستیم ... که صدایش میان بغض گم شد و اشک‌هایش جاری شد.
می‌خواست از آرزوهای سید علی بگوید؛ می‌خواست بگوید که سید علی تنها عصای دست من و مادر پیرش بود، می‌خواست از فداکاری و شجاعت او بگوید؛ بگوید که سید علی رفت تا نامزدش را از میان دود و آتش نجات دهد اما خود طعمه تروریسم شد و داغی را بر دل پدر و مادر پیرش و نامزدش گذاشت.
سید رضا بی‌صدا می ‎گریست و اشک‌هایش مانند باران بر دل خاک تشنه قبرستانی در غرب کابل می‌ریخت. خاکی که سید علی و ارزوهایش را در خود دفن کرده بود.
احمد که خود را دوست سید علی معرفی می‌کند، می‌گوید که او پسری خوبی بود، سرش به کار خودش بود و از بیکاری متنفر. آرزو داشت زودتر هزینه ازدواج را مهیا کند و با تشکیل خانواده عصایی برای پدر و مادرش باشد. حالا با رفتنش قامت آنان خم خواهد شد.
دوست سید رضا گفت که نمی‌دانم تروریستان انگیزه‌اشان چیست، از این مردم فقیر و نادار چه می‌خواهند؟ چرا زندگی را برای ما پدر و مادران این سرزمین جهنم می‌کنند؟
تاکنون هیچ گروه تروریستی مسئولیت این رویداد خونین را برعهده نگرفته است اما حکومت این کار را به گروه طالبان نسبت داده است.
دوست سید رضا هم می‌گوید که اگر گروه طالبان این رویداد تروریستی را رقم نزده است، اما با ناامنی و جنگ‌هایی که راه انداخته‌اند باعث این شده‌اند که دولت در تامین امنیت ناتوان شود.
او گفت که بیشتر بودجه کشور صرف جنگ با گروه طالبان و یا مرمت تخریب‌کاری‌های این گروه می‌شود؛ اگر این هزینه‌ها نباشد، حکومت می‌تواند بیشتر به تامین امنیت توجه کند.
محمداشرف غنی رئیس جمهور کشور نیز در پی این حمله تروریستی گفته بود: «طالبان با تشدید جنگ نامشروع و خشونت‌شان یکبار دیگر نشان دادند که نه تنها به حل بحران کنونی به گونه صلح آمیز و اساسی تمایل ندارند، بلکه با پیچیده ساختن وضعیت، فرصت فراهم شده به خاطر صلح را سبوتاژ می‌کند.»
سرور دانش معاون دوم ریاست جمهوری نیز گفته بود: «بدون شک در پشت این قضیه دلخراش طالبان قرار دارند و هیچ گروه تروریستی جز طالبان در این منطقه امکان انجام عمل تروریستی با این وسعت را ندارد.»
معاون دوم ریاست جمهوری می‌گوید که انتظار ما از جامعه جهانی و نهادهای حقوق بشری این است که گروه طالبان و حامیان آن را در برابر عمل وحشیانه مجازات کرده و تمام سران طالبان دو باره در لیست سیاه و در معرض تحریم‌های سخت قرار گیرند.
او همچنین گفته که با تاسف باید اذعان کنیم که آن چه تحت عنوان روند صلح جریان دارد چیزی جز مشروعیت بخشی به عملکردهای ضد انسانی جنایتکاران نیست. به همین خاطر امیدوارم که در روند کنونی تجدید نظر جدی صورت گیرد و تقویت طالبان از این رهگذر متوقف گردد.
آقای دانش می‌گوید که گروه‌های تروریستی نشان داده اند که به هیچ یک از اصول انسانی و اسلامی پابند نیستند و از هیچ جنایتی علیه مردم افغانستان دریغ نمی کنند. بنابراین در تمام معادلات کنونی باید تجدید نظر جدی صورت گیرد.
اما گروه طالبان مسئولیت این رویداد را برعهده نمی‌گیرد.
خانواده قربانیان اما می‌گویند، اینکه کسی یا گروهی مسئولیت این رویداد تروریستی را برعهده بگیرد چیزی از غم و غصه ما کم نمی‌کند و آرزوهایی که زیر خاک شده‌اند، سبز نمی‌شود.