نویسندگان: روپام جین و شارلوت گرینفیلد
ترجمه: روزنامه افغانستان‌ما

بنا به گفته سه منبع، احتمال دارد که در نشست جینِوا تعهدات مالی کمتری از سوی حامیان بین‌المللی به افغانستان صورت گیرد. این در حالی است که هنوز تردیدهایی در مورد پیشرفت گفتگوهای صلح دولت افغانستان با طالبان وجود دارد.
واشنگتن امید دارد که پروسه صلح بین‌الافغانی بالاخره به طولانی‌ترین ایالات متحده پایان دهد. از سویی هم این کشور برنامه‌ریزی کرده است که چند هزار پرسونلِ نظامی باقیمانده در افغانستان را تا ماه مِی سال بعد به امریکا بازگرداند.
اما با خروج قوای خارجی، افغانستان همچنان وابسته به کمک‌های خارجی باقی خواهد ماند. از سوی دیگر طالبان پس از خروج این نیروها قادر خواهند بود که نفوذ بیشتری پیدا کنند، و نگرانی حامیان مالی این است که این اسلام‌گرایان افراطی بکوشند تا پیشرفت‌های صورت گرفته در زمینه حقوق بشر و تحصیل دختران را از بین ببرند.
گروه طالبان به درخواست‌ها برای ابراز نظر درباره این نگرانی‌ها پاسخ نداده، و معلوم نیست که نمایندگان این گروه در تاریخ 23 یا 24 نوامبر به نشست جنوا دعوت شوند.
با این همه، برخی از کارشناسان این کمک‌های خارجی را برای شکل‌ دادن به سیاست‌های دولت آینده افغانستان حیاتی می‌دانند.
به گفته اَندرو واتکینز، تحلیلگر مسائل افغانستان در گروه بحران بین‌المللی، «ایالات متحده و جامعه بین‌الملل بر این باورند که این [کمک‌ها] یکی از اشکال اولیه اهرم فشار بر طالبان‌اند». وی افزوده: «دولت‌های آینده افغانستان به کمک خارجی، تقریباً به اندازه دولت فعلی متکی خواهند بود».
تأثیرات بیماری کووید-19 امسال در کنار اُفت عواید دولت و پیش‌بینی افزایش چشمگیر بیکاری و فقر، گرفتاری افغانستان را تشدید کرده است.
سه منبعی که نخواستند به دلیل خصوصی بودن موضوع نامشان ذکر شود، گفته‌اند که احتمالاً تأمین‌کنندگان مالی افغانستان به این کشور خبر خواهند داد که انتظار داشته باشند کمک‌ها با شرایط سختگیرانه‌تر به طور قابل‌توجهی کاهش یابند و وجوه مالی در دوره‌های کوتاه‌تر تأمین شوند.
هر سه منبع گفته‌اند که احتمالاً امریکا به عنوان بزرگترین حمایت‌کننده مالی افغانستان، کمک‌های سالانه 800 میلیون دالری‌اش به منظور مخارج غیرنظامی را کاهش خواهد داد؛ افزون بر وجوه تخصیص داده شده به نیازهای دفاعی و امنیتی.
یکی از این منابع گفته که واشنگتن نه تنها می‌تواند «کمک‌هایش را به نصف کاهش دهد»، بلکه می‌تواند «از تعهد دوره‌های چهارساله دست بکشد» و تنها به طور سالانه متضمن تأمین مالی شود.
دو منبع دیگر گفته‌اند که دیگر اعضای ناتو مانند بریتانیا و فرانسه نیز در حال بررسی کاهش تعهدات‌شان هستند، همچنان استرالیا قصد دارد تعهداتش را تا 30 کاهش دهد.
وزارت خارجه امریکا و استرالیا به طور مستقیم به درخواست برای توضیح در این باره واکنش نشان نداده است. سفارت فرانسه در کابل هم از توضیح امنتاع ورزیده و وزارت امور خارجه بریتانیا به پرسش‌ها پیرامون برنامه‌ تعهداتش پاسخ نداده است.
سالانه‌شدن این بازبینی‌ها
ده‌ها کشور و سازمان‌های چندجانبه حامی، هر چهار سال برای تعهدات میلیارد دالری که تقریباً سه‌چهارم بودجه دولت افغانستان را تأمین می‌کند، گرد هم می ‎‎‌آیند و با هم دیدار می‌کنند.
این کمک‌ها عمدتاً به صندوق بازسازی افغانستان سپرده می‌شوند، و مدیریت این صندوق را بانک جهانی دارد. بانک جهانی وظیفه دارد برنامه‌های حیاتی و دارای اولویت ملی در افغانستان را از این صندوق تأمین کند.
چهار سال قبل، در آخرین نشست در بروکسل، شرکت‌کنندگان متعهد به پرداخت 2/15 میلیارد دالر برای حمایت از افغانستان بین سال‌های 2020-2017 شدند، که معادل آن 8/3 میلیارد دالر در سال می‌شد.
سخنگوی وزارت مالیه افغانستان گفته که هنوز برای اظهارنظر درباره مبلغ کمک‌ها زود است، اما دولت انتظار کاهش این تعهدات را ندارد.
پِکا هاویستو، وزیر خارجه فنلاند که دولتش در برگزاری نشست جنوا سهیم است، گفته که تغییر عمده سالانه‌شدن بازبینی‌های حمایت مالی خواهد بود.  او گفته «شرایط سختگیرانه‌تری» در این بازبینی وضع خواهد شد تا از نگرانی‌های تأمین‌کنندگان در مورد فساد کاسته شده، و از پیشرفت‌های صورت گرفته پس از 2001 محافظت شود.  هاویستو به رویترز گفت: «اعضای حمایت‌کننده نمی‌خواهند دستاوردهای 19 سال اخیر از بین برود. بهترین راه‌حل، نظارت سالانه و شرایط واضح است».