بر اساس آمار احصاییه مرکزی افغانستان، ۵۴ درصد جمعیت این کشور زیر خط فقر زندگی می‌کنند، اما دوران قرنطین ناشی از شیوع ویروس کرونا و بیکاری سبب شده که این ارقام به ۶۵ درصد افزایش یابد.
زبیده ۳۰ ساله مادر ۴ فرزند برای مشکلات اقتصادی و پیدا کردن لقمه نانی دست به گدایی زده است.
زبیده، که شوهرش موچیگری می‌کند می‌گوید که از گدایی می‌شرمد، اما برای پیدا کردن لقمه نانی برای فرزندانش دست به چنین کاری می‌زند: «بخدا نه آرد دارم و نه روغن. شوهرم موچیگری می‌کند. مشکلات اقتصادی ما زیاد است. بخدا از مجبوریت آمدم. تازه طفل به دنیا آورده‌ام. مریض هستم. بخدا از این کار می‌شرمم، اما چطور کنم؟ چاره نیست.»
زبیده از حکومت و مقام‌های مربوط می‌خواهد که به مشکلات اقتصادی مردم توجه کند.
این در حالی است که سازمان ملل متحد هفدهم اکتوبر را روز جهانی «ریشه‌کنی فقر» نامگذاری کرده است.
پیش از این بانک جهانی در گزارشی نوشت که گسترش بیماری کووید۱۹ میزان فقر را در افغانستان به شدت افزایش خواهد داد.
این بانک پیش‌بینی کرده است که میزان فقر در افغانستان از ۵۴.۵ درصد به ۷۲ درصد افزایش خواهد یافت.
محمداشرف غنی، رئیس جمهور کشور هم گفته که ۹۰ درصد مردم کشور با درآمد کمتر از دو دالر در روز، زیر خط فقر زندگی می‌کنند.
در عین حال براساس آمار احصائیه مرکزی ۵۴ درصد افغانان زیر خط فقر زندگی می‌کنند، اما به گفتۀ این نهاد دوران قرنطین ناشی از ویروس کرونا و بیکاری باعث شده که این آمار به ۶۵ درصد افزایش یابد.
با این همه صبور نریمان سخنگوی وزارت اقتصاد می‌گوید وزارت اقتصاد به همکاری ارگان‌های دیگر برنامه‌هایی برای فقرزدایی در کشور روی دست دارد: «وزارت اقتصاد بسته پیشنهادی را به ارگان‌های ذی‌ربط پیشنهاد کرده که براساس آن یک سلسله کارهای حمایتی صورت بگیرد تا اینکه بتوانیم در قسمت کسبه‌کاران، کسانی‌که درآمد روزانه‌شان بسیار اندک است و دست‌فروشان تحت حمایت این بسته قرار بگیرند.»
به گفته آقای نریمان، این وزارت برنامه‌های طویل‌المدت فقرزدایی را نیز روی دست دارد که با عملی شدن آن سطح فقر در کشور کاهش می‌یابد.
به باور مردم و آگاهان گسترش ویروس کرونا و دوران قرنطین و بیکاری سبب افزایش سطح فقر در افغانستان شده است.
عبدالفتاح احمدزی سخنگوی وزارت کاروامور اجتماعی از آمار بلند سطح بیکاری در کشور ابراز نگرانی می‌کند و می‌گوید این وزارت برنامه‌های را برای کاهش آن آغاز کرده است:‌ «ما در تلاش این هستیم تا بتوانیم زمینه‌سازی برای سکتور خصوصی داشته باشیم تا که آنان سرمایه‌گذاری کنند و بالاخره از طریق سرمایه‌گذاری آنان کاریابی شود برای کسانی که واجد شرایط کار هستند و از سوی دیگر در چهارچوب دولت افغانستان هم در تلاش این هستیم که در قسمت بست‌های خالی وجود دارد افراد بیکار مصروف شوند. تلاش بر این است تا ما بتوانیم از راه‌های مختلف مانند آموزش حرفه این افراد را به کار بگماریم.»
هرچند فقرزدایی و اشتغال‌زایی از برنامه‌های مهم حکومت شمرده می‌شوند اما به باور آگاهان مسایل اقتصادی گسترش دامنۀ ناامنی‌ها، نبود زمینه‌های استخراج منابع زیر زمینی و وابستگی بخش بزرگ اقتصاد کشور به کمک‌های جهانی از عواملی اند که چگوگی آیندۀ فقرزدایی را در کشور دشوار ساخته اند.