ازدواج در جهان معاصر اشتراک دو ظرفیت است. یعنی دو انسان (یک زن و مرد) ظرفیت بشری خود را برای بهتر شدن و تواناتر شدن با ازدواج شریک می‌کنند تا با شریک کردن توانایی‌هایی بشری خود بتوانند به سعادت و آسایش بیشتری در زندگی برسند.
وضعیت زندگی امروز از وضعیت زندگی گذشته فرق کرده است. در گذشته اعضای خانواده کشاورزی یا دام‌داری می‌کردند و باهم از حاصل کشاورزی یا دام‌داری استفاده می‌کردند. اما اکنون شرایط زندگی فرق کرده است. هر فرد باید کار کند، اگر هر عضو خانواده کار نکند، زندگی به صورت مناسب پیش نمی‌رود. کار یک عضو خانواده نمی‌تواند برای خوراک و پوشاک اعضای خانواده کفایت کند.
با وصفی‌که شرایط زندگی سخت شده است، اما نسل جوان افغانستان هم‌چنان در کم‌سالی ازدواج می‌کنند. موقعی‌که ازدواج می‌کنند از نظر شغلی به خود متکی نیستند، بلکه به پدر خانواده متکی استند. ازدواج شان تا امکان و ظرفیت اقتصادی برای خانواده باشد، باعث مشکل مالی و فقر اقتصادی برای خانواده می‌شود.
رسم زود ازدواج کردن در افغانستان رسم است همین‌که پسر و دختر جوان شدند، ازدواج می‌کنند. این ازدواج به تصمیم پدران خانواده‌ها گرفته می‌شود. در ضمن، هر خانواده‌ای، حد متوسط ۸ فرزند دارد. خانواده‌ها بیشتر از ۸ فرزند نیز دارند. خانواده‌ها معمولا فرزندان خود را از نظر آموزش و یادگیری مهارت‌ها درست تربیت نمی‌کنند. آرزو خانواده‌ها این است‌که پسران شان زود جوان شوند تا به پسران شان زن بیاورند. توقع دارند پسران شان هرچه زود صاحب فرزند شوند.
این رسم زود ازدواج کردن باعث می‌شود که پسر و دختر برای زندگی درست آماده نشوند. زیرا از نظر مهارت و توانایی، مهارت و توانایی انجام شغل‌های امروزی را ندارند. فقط آماده‌ی باروری و تولید مثل شده‌اند که فرزند به دنیا بیاورند. بنابراین زود ازدواج کردن برای زندگی آینده‌ی افراد می‌تواند از نظر شغلی مشکل‌آفرین باشد.
تبادل پول در ازدواج در ضمنی‌که در افغانستان زود ازدواج کردن رسم است. متاسفانه در ازدواج معمولا پول نیز تبادل می‌شود. بسیاری از خانواده‌ها از ازدواج دختران برداشت منفعت مالی دارند. زیرا برای ازدواج دختران خود از پدر داماد پول می‌گیرند. تبادل پول در ازدواج تجارت انسان است. تبادل پول در ازدواج از گذشته در افغانستان رواج بوده است، اما در این سال‌ها این رواج کم نشده است، حتا در بین برخی از اقوام و قبیله‌ها بیشتر نیز شده است. شش لک افغانی کم‌ترین پولی است‌که پدر دختر از پدر داماد می‌گیرد. اکثر خانواده‌ها برای ازدواج پسران شان پول قرض می‌کنند. پدر پسر در ضمنِ دادنِ پول به پدر دختر، ناگزیر است برای خرید طلا و… نیز پول بپردازد.
بدتر از همه تشریفات روز عروسی است‌که باید محفل عروسی در هتل برگزار شود. کم‌ترین هزینه‌ی برگزاری محفل عروسی در هتل بیشتر از سه لک افغانی می‌شود. وقتی‌که عروس برای آغاز زندگی خانه‌ی داماد می‌رود، خانواده‌ی داماد قرض‌دار و دچار مشکل اقتصادی است. زندگی این داماد و عروس با قرض‌داری و مشکلات اقتصادی آغاز می‌شود و هم‌چنان در مشکلات ادامه پیدا می‌کند. من شاهد چنین خانواده‌های در بین قوم و خویش خود استم که دچار چنین مشکلی استند.
فقر و ازدواج بنابه زود ازدواج کردن و تبادل پول، ازدواج و فقر در خانواده‌های افغانستان باهم ارتباط دارد. ازدواج تا وضعیت زندگی خانواده‌ها را بهتر کند، خانواده‌ها را فقیرتر می‌کند. به نظر من اگر تحقیقی در این باره صورت بگیرد، یکی از عوامل فقر در بین خانواده‌های افغانستان زود ازدواج کردن، تبادل پول و هزینه‌های بالا در مراسم عروسی است.
بنابراین بهتر است خانواده‌ها به فرزندان شان از نظر تربیت آموزشی و توانایی مهارت‌های شغلی توجه کنند. بکوشند فرزندان شان دختر و پسر درس بخوانند و مهارت‌های کاری را یاد بگیرند تا برای زندگی توانا و با ظرفیت شوند. به مرحله‌ای برسند که از نظر اقتصادی، شغلی و رفتاری متکی به خود شوند، بعد تصمیم به ازدواج بگیرند. دو فردی‌که مهارت و ظرفیت شغلی دارند، وقتی با هم ازدواج می‌‌کنند، در واقع دو ظرفیت باهم یکجا و شریک می‌شود. این یکجا شدن دو ظرفیت باعث می‌شود که ازدواج فرصتی برای زندگی سعادت‌مند و با آسایش باشد.