باشند‌گان پایتخت از برپایی خیمه‌های تحصن از سوی «جنبش رستاخیر تغییر» بر روی جاده‌ها انتقاد می‌کنند و می‌گویند که برپا کردنِ این خیمه‌ها نه‌ تنها مشکلات مردم را حل نمی‌کنند؛ بلکه چالش‌های زیادی را برای پایتخت‌نشینان بوجود آورده است
روز جمعه، 12 جوزا، شماری از باشنده‌های پایتخت در اعتراض به افزایش ناامنی‌های اخیر در کشور، به‌ویژه در واکنش به حمله‌ی خونین چهارراهی زنبق که حدود 150 نفر در آن کشته شدند، دست به راهپیمایی زدند و اکنون در ادامه‌ی اعتراضات نزدیک به ده خیمه‌ی تحصن را در نزدیکی محل انفجار در چهارراهی زنبق، پل آرتل، قوای مرکز و دیگر بخش‌های مزدحم شهر کابل برپا کرده‌اند.
دو هفته پیش، نخست یک خیمه‌ی تحصن در نزدیکی محل انفجار در چهارراهی زنبق شهر کابل برپا شده بود؛ اما در روزهای اخیر معترضان طی حرکتی که آن را «جنبش رستاخیز تغییر» نام گذاشته‌اند، چندین خیمه‌ی دیگر را نیز در نقاط مزدحم پایتخت برپا کرده‌اند که مشکلات ترافیکی زیادی برای مردم به بار آورده است.
اکنون اما، شماری از باشنده‌های شهر کابل می‌گویند که طبق قانون، اعتراض حق مردم است و حکومت مسوول تامین امنیت تجمعات و اعتراضات مدنی و قانونی شهروندان می‌باشد؛ اما معترضان و تحصن‌کننده‌گان نیز باید اصول تجمعات و حرکت‌های مدنی را به درستی رعایت کنند تا در روند زندگی عادی مردم خلل وارد نگردد.
شکریه ابراهیمی کارمند یک شرکت خصوصی است. او می‌گوید تا رسیدن به دفترش در شهرنو کابل،‌ ساعت‌ها در راه‌ بندی‌ها گیر می‌ماند. او می‌افزاید:« خیمه‌های تحصن مشکلات زیادی را برای باشنده‌گان پایتخت بار آورده است. مردم نمی‌توانند به آسانی عبور و مرور کنند. در این ماه رمضان ساعت‌ها در گرمی هوا داخل موترها بندی هستند. از سوی دیگر مردم از کار دست کشیده‌اند. خیلی‌ها از خانه‌های شان بیرون نمی‌شوند به خاطر اینکه راه‌ها همه بند است».
سکینه امانی، از پیامدهای بسته بودن جاده‌های شهر می‌گوید. او به باور او ازدحام ترافیکی باعث شده که نرخ مواد اولیه در شهر افزایش یابد. او از حکومت و جنبش رستاخیر تغییر می‌خواهد که باهم کنار بیایند و مشکلات خود را با گفتگو حل بکنند تا مشکلات مردم عادی کابل، افزایش نیابد.
به عقیده بانو امانی، خیمه‌هایی که معترضان به‌منظور دادخواهی ایجاد کرده‌اند باید برداشته شوند و به یک مرکز/ خیمه تقلیل داده شود تا به وضعیت کنونی پایان داده شود و مردم از این مشکلات رهایی یابند. وی می‌گوید: «کاش درون همین خیمه‌ها معترضی باشد. فقط چادر می‌زنند و دو نفر را پیره‌دار ایستاد می‌کنند. اعتراض در صورتی معقول و به‌جا است که مشکل مردم را حل کند نه اینکه به آن بیفزاید».
این باشنده‌های پایتخت می‌گویند، در کنار اینکه کارمندان ادارات دولتی و موسسات خصوصی نمی توانند سر وقت به وظایف شان حاضر شوند، دانش‌آموزان و دانشجویان نیز در زمان معین به درس‌های شان رسیده نمی‌توانند.
بر بنیاد گفته‌های این باشنده‌گان، اگر تروریستان از وضعیت به ‌میان آمده در شهر کابل، استفاده کنند و بار دیگر در میان انبوهی از موترها و مردم عام حمله‌ی انفجاری و تروریستی دیگری را سازمان‌دهی و اجرا کنند، ممکن است فاجعه‌ی خونین و غم‌انگیز دیگری اتفاق بیفتد که آن زمان هیچ‌کسی مسئول و پاسخ‌گو نخواهد بود.
استفاده از احساسات مردم
با این همه، شماری به این باورند که برخی از چهره‌های سیاسی که در حکومت وحدت ملی جایگاهی ندارند، بااستفاده از احساسات مردم دست به این گونه حرکت‌های چالش‌ساز می‌زنند و با این کارشان می‌خواهند دید شهروندان کشور را نسبت به حکومت بدبین بسازند و از وضعیت به ‌میان آمده به نفع خودشان بهره‌گیری کنند.
شکریه ابراهیمی می‌گوید: «تنها برپایی خیمه‌ها درد مردم را دوا نمی کند. به کسانی که در خیمه‌ها حضور دارند، از سوی مخالفان سیاسی حکومت پول دریافت می‌کنند و لحظاتی را در آن‌جا به سر می‌برند. این حرکت در نخست مردمی بود؛ اما بعدها این خیمه‌های تحصن، به یک حرکت سیاسی تبدیل شده و از احساسات مردم سوء استفاده می‌شود».
کاربران شبکه‌های اجتماعی، به‌ویژه فیس‌بوک نیز در چند روز اخیر به این موضوع پرداخته‌اند و در کنار انتقاد از مزاحمت خیمه‌ها و بندش جاده‌ها، شماری گفته‌اند که خیمه‌های تحصن از سوی برخی چهره‌های سیاسی که اکنون مخالفان حکومت به شمار می‌روند، حمایت می‌شود و حتا برای خیمه‌نشینان پول و امکانات نیز توزیع می‌کنند.
اما هارون معترف، از اعضای «جنبش رستاخیز تغییر» در گفت‌وگویی با روزنامه «افغانستان ما» گفت که آنان در واکنش به حمله‌های تروریستی اخیر در کابل و افزایش ناامنی‌ها در سراسر کشور دست به اعتراض زده‌اند و با آنکه خواسته‌های مشخصی دارند، تاکنون از سوی حکومت هیچ‌گونه پاسخ مثبت دریافت نکرده‌اند. وی گفت تا به خواسته‌های آنان رسیده‌گی نشود، خیمه‌های تحصن همچنان پابرجا خواهند ماند.
آقای معترف گفت: «به خواسته‌های ما تغییری به میان نیامده است. ما نشست‌هایی را با پارلمان کشور هم داشتیم و خواست‌های خود را با آن‌ها شریک ساخته‌ایم. قرار است پارلمان پیشنهادات ما را با حکومت شریک سازد. خواست ما کنار رفتن آقای اشرف غنی رییس جمهوری و عبدالله عبدالله رییس اجراییه می باشد و همچنان مسئولان امنیتی نیز کنار بروند تا فضا برای شهروندان کشور دوباره اعتمادسازی شود».
آقای معترف در مورد بندش جاده‌های پایتخت از سوی خیمه‌نشینان گفت که اعتراض حق مردم است و از این ناحیه برای مردم مشکلاتی به وجود آمد و جاده‌ها به روی عابرین مسدود شده؛ اما در بخش‌هایی از شهر که مردم اذیت می‌شدند، به آن توجه شده و اکنون مشکل برطرف شده است.
پیشتر حکومت افغانستان نیز با نشر اعلامیه‌یی گفته بود که حکومت مطابق به قانون، راهپیمایی‌ و تحصن را حق قانونی شهروندان کشور می‌داند؛ اما برپایی خیمه‌ها در گوشه و کنار شهر سبب بندش راه‌ها و مشکلات ترافیکی شده که روند زنده‌گی عادی مردم را برهم زده است. در این اعلامیه‌ی حکومت آمده بود که با درنظرداشت تهدیدات بلند امنیتی و شکایت‌های باشنده‌گان شهر کابل، خیمه‌ها باید برداشته شوند و برای رسیده‌گی به خواست‌های مشروع معترضان، نماینده‌های باصلاحیت آنان به‌منظور مذاکره با حکومت توظیف شوند.