بر اساس فیصله اخیر وزارت تحصیلات عالی افغانستان، پوهنتون‌ های خصوصی پس از این اجازه ندارند که استادان پاکستانی و ایرانی را برای تدریس استخدام کنند .
این ممنوعیت بالای تمامی پوهنتون‌های خصوصی در سرتاسر افغانستان وضع گردیده‌است .
امیر محمد کامه وال رئیس پوهنتون‌ها و موسسات تحصیلات عالی خصوصی وزارت تحصیلات عالی در صحبت با رادیو آزادی در این مورد گفت :
“ فیصله را خودم نوشته کردم که بر اساس آن وزارت تحصیلات عالی با استادان پوهنتون‌های بین‌المللی مشکل ندارد اما استادان که از ایران و پاکستان بنام استاد آمده‌اند و در کشور‌های خود نه سویه دارند و نه کار، جلو آن‌ها گرفته خواهد شد .”
آقای کامه وال، هدف این اقدام وزارت تحصیلات عالی افغانستان را جلوگیری از مقرری آنعده اتباع پاکستانی و ایرانی می‌خواند که بدون داشتن سویه تحصیلی عالی برای تدریس در پوهنتون‌های خصوصی افغانستان شامل وظیفه می‌شوند .
در حال حاضر ۶۸ پوهنتون و موسسه تحصیلات عالی خصوصی تنها در شهر کابل در وزارت تحصیلات عالی افغانستان ثبت و راجستر اند .
نجیب الله شیرزاد معاون علمی موسسه تحصیلات عالی خصوصی افغان پامیر در صحبت با رادیو آزادی از این اقدام وزارت تحصیلات عالی افغانستان ابراز نارضایتی کرده گفت :
“رشته‌های مانند کمپیوتر ساینس، بزنس ادمنستریش و برخی دیگر که امروز در همه جهان رایج شده قبلاً در نهاد‌های تحصیلی دولتی افغانستان وجود نداشت و ما امروز مجبور استیم که برای تدریس همین رشته‌ها استاد‌های خارجی بخصوص از کشور‌های همسایه را دعوت کنیم .”
به گفته آقای شیرزاد، هر استاد که در پوهنتون‌های خصوصی شامل تدریس می‌شود دارای اسناد معتبر تحصیلی بوده و پس از طی مراحل و اطمینان کامل مسئولین این پوهنتون‌ها به تدریس آغاز می‌کند .
در همین حال نعیم افضلی سابق مسئول انتقال ظرفیت در پوهنتون کابل می‌گوید، پوهنتون‌های دولتی افغانستان نیز با کمبود کدر رو به رو اند از این‌رو به کدر‌های خارجی نیاز است .
وی این اقدام وزارت تحصیلات عالی را نامناسب خوانده گفت :
“ با در نظر داشت ظرفیت اکادمیک افغانستان، اقدام بجا نیست زیرا افغانستان با کمبود کدر مواجه است و ما به کدر‌های پاکستان و ایران نیاز داریم زیرا در افغانستان هنوز زمینه ماستری در بسیاری رشته‌ها مساعد نشده‌است. این اقدام وزارت تحصیلات عالی افغانستان بیشتر جنبه سیاسی دارد .”
برخی از مسئولین پوهنتون‌های خصوصی افغانستان می‌گویند، استادان پاکستانی و ایرانی با مزد کمتر آماده تدریس در پوهنتون‌ها اند و آن‌ها توان پرداخت پول گزاف برای استادان پوهنتون‌های کشور‌های غربی را ندارند. (دویچه وله)