صدها تن از جوانان که بیشتر آن‌ها فارغان دانشگاه‌ها بودند در شهر کابل به مظاهره پرداختند. آن‌ها علیه بیکاری شعار می‌دادند و از حکومت وحدت ملی خواستند تا زمینه کار و اشتغال را برای مردم فراهم سازد.

 این مظاهرات از قصر دارالامان آغاز شد و مظاهره کنندگان تا پشت دروازه‌های پارلمان راهپیمایی کردند. آن ها شعارهای «بیکاری دلیل فرار ما است»، «شایسته‌سالاری آری، واسطه‌بازی نه» و «بیکاری ناامنی است» را سر می‌دادند.

جوانان اشتراک کننده در این تظاهرات هشدار دادند که بیکاری و فقر سبب شده تا شمار زیادی از جوانان به اعتیاد رو آورند و یا در صفوف گروه‌های تروریستی مانند داعش و طالبان جذب گردند. این جوانان می‌گویند 13 میلیون نفر در افغانستان بیکار هستند و لشکر بیکاران مجبور اند برای یافتن زندگی مناسب راه کشورهای پیشرفته را در پیش گیرند.

مظاهره کنندگان گفتند که دلیل اصلی فرار جوانان از افغانستان بیکاری است. این در حالیست که بر اساس آمارها، پس از سوریه، افغانستان بیشتر پناهجو را دارد. بسیاری جوانانی که در نتیجه قطع کمک‌های بین‌المللی کار و شغل شان را از دست داده‌اند، راه مهاجرت را در پیش گرفته‌اند.

در قطعنامه این تظاهرات که توسط حمیده وفایی خوانده شد، از حکومت خواسته شده تا به سونامی بیکاری پایان دهد: «دولت مسئولیت دارد تا این وضع نابسامان را مدیریت کرده و زمینه اشتغال را مساعد سازد. سوق دادن مامورین مسن به تقاعد خواست دیگر ما است. حکومت زمینه کار را باید برای نسل جوان فراهم نماید و جلو قراردادهای کوتاه مدت را که بیکاری را افزایش می‌دهند بگیرد.»

به باور مظاهره کنندگان 99 درصد مردم افغانستان امیدی برای آینده ندارند و حکومت باید این مصیبت را جدی بگیرد.مظاهره کنندگان گفتند که 13 میلیون افغان بیکار اند و موج بیکاری سبب دردسرهای بزرگ اجتماعی و سیاسی خواهد شد.

شرکت کنندگان این مظاهرات می‌گفتند که هزاران افغان به دلیل بیکاری و فقر افغانستان را ترک می‌کنند در حالی که حکومت هیچ برنامه‌ای برای بهبود زندگی مردم ندارد.(دویچه وله)