قرار است روز دوشنبه ایالات متحده امریکا رسما کنترول زندانی را که شورشیان طالبان در آن نگهداری می شوند، به دولت افغانستان واگذار کند. کابل این اقدام را یک پیروزی برای حاکمیت خود تلقی می کند. ایالات متحده در حالی این زندان را به دولت افغانستان واگذار می کند که می گوید این کشور حق دستگیری و بازداشت مظنونان را برای خود حفظ می نماید. در نتیجه، این پرسش مطرح می شود که آیا انتقال کنترول این زندان یک اقدام نمایشی است؟

دولت افغانستان گفته است که روز دوشنبه، 20 سنبله مراسمی به این منظور برگزار خواهد شد و به هرگونه پرسش درباره تاخیر واگذاری زندان "بگرام" واقع در شمال کابل به دولت افغانستان، پاسخ خواهد داده شد.

گفته می شود که بیش از سه هزار نفر به شمول 50 خارجی که بسیاری از آنان مظنون به عضویت در گروه طالبان هستند، در زندان بگرام زندانی می باشند.

انتقال کنترول این زندان در واقع اقدامی در ادامه امضای یادداشت تفاهمی در 9 مارچ سال روان می باشد. این یادداشت پس از آن به امضا رسید که ریاست جمهوری افغانستان اعلام کرد که نیروهای ائتلاف حق ندارند کنترول هیچ زندانی را در دست داشته باشند.

حامد کرزی، رییس جمهور افغانستان روزشنبه در دیدار با جان آلن، فرمانده امریکایی نیروهایی ناتو و جیمز کانینگهام سفیر ایالات متحده در کابل این اقدام را "گامی مهم به سوی به رسمیت شناختن حاکمیت ملی افغانستان" دانست.

در همین حال، جمی گرایبیل یک سخنگوی ملکی ناتو به خبرگزاری فرانسه گفت که 99 درصد زندانیان در کنترول دولت افغانستان می باشند اما انتقال بقیه در حالت تعلیق است. او دلیل مشخصی برای این موضوع ارائه نکرد به جز این که گفت باید به نگرانی هایی "در رابطه با اهداف" دولت افغانستان برای انجام نکات یادداشت تفاهم رسیدگی شود.

کرزی به فرمانده و سفیر امریکایی گفته است که هرگونه تاخیر در انتقال رسمی [این زندان] رخنه یی در حاکمیت ملی افغانستان تلقی خواهد شد.

گرایبیل همچنان گفت که ایالات متحده حق دستگیری و بازداشت مظنونان را در افغانستان برای خود حفظ می کند، اما کاملا قصد دارد تا زندانیان افغان را که در عملیات های نظامی دستگیر می شوند، به مقامات افغانستان تحویل دهند.

این در حالی است که "بنیاد جامعه باز" می گوید که سرنوشت 50 زندانی خارجی که عمدتا پاکستانی هستند و سال هاست در زندان بگرام به سر می برند، در موافقتنامه بین افغان ها و امریکایی گنجانده نشده است. این مسئله خطر نگهداری درازمدت این زندانیان را به وجود آورده است. (دویچه وله)