چند ماهی از عرضه شدن کتاب جدید جواد خاوری به نام «بود و نبود» به بازار کتاب افغانستان می‌گذرد. این کتاب را انتشارات تاک و موسسه‌ی انتشارات مقصودی در 170 صفحه منتشر کرده است. از آقای خاوری تاکنون دو رمان به نام «طلسمات» و «بود و نبود» و دو مجموعه داستان به نام‌های «مرگ مفاجات» و «قصه‌های هزاره‌های افغانستان – پشت کوه قاف» منتشر شده است. برعلاوه آقای خاوری چندین کار پژوهشی نیز در باره فرهنگ عامیانه هزاره‌ها در افغانستان انجام داده است. من پیشتر از همه و اولین بار کتاب «پشت کوه قاف» خاوری را خوانده‌ام. کتابی که افسانه‌های رایج در هزاره‌جات را جمع‌آوری و تدوین کرده است. خواندن این کتاب و خو گرفتنم برای بار بار خواندنش مطمینن باعث شد که برای نویسنده‌اش جایگاه ویژه‌ای در ذهنم بسازم. بعدتر موفق شدم رمان «طلسمات» جواد خاوری را نیز بخوانم. این کتاب نیز مطمینن یکی از بهترین رمان‌های این نویسنده است و او با این کارش به خوبی توانسته رنج و خفقان مردم روستا از هرطرف و هم‌چنان عقاید و باورهای افراطی این مردم را به نمایش بگذارد.
تا جایی‌که من کتاب‌های این نویسنده را خوانده‌ام و هم‌چنان در نقدهای دیگر دیده‌ام، بیشتر داستان‌های آقای خاوری از اسطوره و فرهنگ عامیانه هزاره‌ها الهام گرفته است. اما برعکس دیگر زمان‌ها وی در کتاب تازه‌اش داستان خلقت را بازگو می‌کند. به این یادداشت پشت جلد کتاب توجه کنید: «رمان «بود و نبود» قصه‌ی آفرینش است. قصه‌ی انسان، خدا و شیطان. قصه‌ی عشق، گناه و مکافات. در این رمان روایت دیگری از قصه‌ی آفرینش ارائه شده است؛ روایتی که راوی آن نه خداوند که آدم است. آدم تنها قصه‌گوی عالم است. او با هرقصه‌اش جهانی را می‌سازد و با قصه‌ی دیگرش جهانی را ویران می‌کند. در قصه‌های آدم خوبی و بدی دو کفه‌ی ترازو هستند که به تناوب در حال فراز و فرودند. آدم در آسمان خلق می‌شود، اما فرزند زمین است. او در زمین رنج می‌کشد، عشق می‌ورزد و گناه می‌کند تا به رستگاری برسد.»
افسانه‌ای خلقت در این کتاب توسط یک قصه‌گو بازگو می‌شود. قصه‌گویی که می‌گوید، پیش از آن‌که هستی در رویایی خداوند تجلی پیدا کند در قصه من خلق شد.
جواد خاوری در گفتگو با برنامه تماشای بی بی سی فارسی در جواب سوال چطور شد که به فکر بازگویی افسانه آفرینش افتادید می‌گوید: «در قصه های افرینش بشر سعی می‌کند که به پرسش های بنیادی و اساسی خودش پاسخ بدهد. پرسش های از قبیل این‌که خدا چیست، انسان چیست، طبیعت چیست و چه نوع رابطه‌ای بین این ها وجود دارد. این پرسش ها از بدو تولد بشر با بشر همراه بوده و بشر در مقاطع مختلف سعی کرده است که به شیوه های مختلف به این پرسش ها پاسخ بدهد که یکی از این شیوه ها که فکر می کنم مهم‌ترینی شیوه‌ها هست اسطوره است و مهم‌ترین آن‌ها اسطوره آفرینش. به همین خاطر قصه آفرینش را انتخاب کردم و سعی کردم که با یک بازروایی یا بازسازی از این قصه مجددا به طرح آن پرسش های اساسی و آن پرسش های بنیادین بپردازم.»