افغانستان ما: کیم کی دوک شناخته‌شده‌ترین فلم‌ساز کوریایی جنوبی که شاهکارهایی چون «بهار، تابستان، پائیز، زمستان… و بهار» و «چوب گلف» را در کارنامه دارد،  روز جمعه 21 قوس بر اثر ابتلا به بیماری کووید 19 در شفاخانه‌ای در لتوانیا درگذشت. او از کارگردانان مطرح سینمای جهان بود که جایزه جشنواره‌های معتبری چون ونیز، کن و برلین را در کارنامه‌ی هنری خود داشت. در این مطلب نگاه گذرایی می‌اندازیم به زندگی و آثار این سینماگر پرآوازه:
زندگی
کیم کی دوک در سال ۱۹۶۰ در بونگوای کوریای جنوبی به‌دنیا آمد. در زندگی‌نامه‌ی او آمده است: کودکی‌اش را در یک روستای کوهستانی دورافتاده گذراند. در سال ۱۹۶۹ روستای زادگاهش را برای تحصیل ترک کرد و به سئول رفت. در هفده سالگی مجبور شد مدرسه آموزش کشاورزی را ترک کند و در چند کارخانه مشغول به کار شد. سه سال بعد، برای پنج سال به نیروی مسلح دریایی ملحق شد. وقتی از آنجا بیرون آمد عمیقاً تغییر کرده بود و بعد از آن دو سال در یک کلیسا برای واعظ شدن به سر برد. او به نقاشی علاقه‌مند شد و برای یادگیری نقاشی به یک مدرسه هنرهای زیبا در پاریس رفت. وقتی در سال ۱۹۹۳ به کوریا بازگشت، به سینما علاقه‌مند شده بود و فلم‌نامه‌نویسی را آغاز کرد. اولین فلم‌نامه‌اش مورد توجه قرار گرفت و جایزه‌ی انجمن فلم‌نامه‌نویسان را به‌خود اختصاص داد.کی دوک پس از سال‌ها فعالیت در عرصه‌ی سینما خود را به عنوان کارگردان فلم‌های فاخر، عمدتا آثار تاریک و جنجالی در سبک سینمای هنری، معرفی کرده بود که در جشنواره‌های بین‌المللی سینمایی نیز سروصدایی زیادی به‌پا کردند. این کارگردان ۵۹ ساله در زندگی شخصی خود نیز جنجالی بود و پس از به راه افتادن جنبش می‌تو (افشاگری درباره آزار و خشونت جنسی)، توسط چند زن به آزار جنسی متهم شد و اما در نهایت دادگاهی در کوریا برای او حکم برائت صادر کرد.
آثار
به باوری بسیاری از منتقدانِ سینما کی دوک یکی از بزرگترین سینماگران قرن بیست و یکم بود. او شاهکارهای زیادی را در کارنامه‌اش ثبت کرد: «جزیره» (۲۰۰۰)، «بهار، تابستان...» (۲۰۰۳)، «چوب گلف» (۲۰۰۴)، «کمان» (۲۰۰۵)، «نفس» (۲۰۰۷) و «رویا» (2008).کیم کی دوک اولین بار در سال ۱۹۹۶ و با فلم کم‌هزینه‌ی کروکودیل به عرصه‌ی سینما آمد. کروکودیل با استقبال خوبی از سوی مردم کوریا روبه‌رو شد و در جشنواره های اروپایی نیز به نمایش درآمد. یکی از مشهورترین فلم‌های این کارگردان نام‌آشنا فلم «بهار، تابستان، پاییز، زمستان .... و بهار» محصول سال ۲۰۰۳ است که داستان یک صومعه بودیست‌ها را تعریف می‌کند که در جنگلی آرام روی یک دریاچه شناور است. این فلم نقدهای بسیار درخشانی دریافت کرد و در آمریکا هم روی پرده رفت. فلم «جزیره» او در سال ۲۰۰۰، به خاطر خشونت شدید و محتوای تیره‌اش شناخته شد. این روند در تمام آثار او دیده می‌شود و در این فلم هم این کارگردان از صحنه‌هایی از خشونت علیه حیوانات که به گفته خودش واقعی بودند، استفاده کرده است. این فلم در کوریا با واکنش‌های منفی مواجه شد و در سطح بین‌المللی سر و صدا ایجاد کرد. به‌خصوص، زمانی‌که در جشنواره‌ی ونیز باعث شد حال چند نفر به هم بخورد و غش کنند. این فلم در جشنواره‌های تورنتو و ساندنس هم پخش شد و در سطح بین‌المللی توزیع شد. البته این فلم به‌دلیل طبیعت محتوایش، نتوانست در بریتانیا اجازه پخش بگیرد. فلم «دختر بخشنده» او، در سال ۲۰۰۴ در برلیناله نمایش داده شد و توانست جایزه خرس طلایی را از آن خود کند. در همان سال فلم «۳- آهن» این کارگردان جایزه شیر نقره‌ای ونیز را از آن خود کرد. کیم همچنین در کن به موفقیت دست پیدا کرد و پس از نمایش فلم «نفس» در سال ۲۰۰۷ در بخش رقابتی، او توانست با فلم «آریرانگ» در سال ۲۰۱۱، برنده جایزه نگاه ویژه این فستیوال شود. او در سال ۲۰۱۲ به ونیز برگشت و جایزه شیر طلایی را برای «پیتا» به خود اختصاص داد.
آخرین ساخته کیم کی دوک، یک فلم روسی زبان به نام Dissolve بود که در جشنواره کن سال ۲۰۱۹ شرکت کرد.
آثار دیگر کیم کی دوک:
حیوانات وحشی – ۱۹۹۶، مسافرخانه بریدکیج – ۱۹۹۸، داستان واقعی – ۲۰۰۰، آدرس نامعلوم – ۲۰۰۱، پسر بد – ۲۰۰۱، گارد ساحلی – ۲۰۰۲، ساماریا – ۲۰۰۴، منزل خالی – ۲۰۰۴، تعظیم – ۲۰۰۵، کمان – ۲۰۰۵، زمان، رویا، آمین – ۲۰۱۱، موبیوس – ۲۰۱۳، رویارویی – ۲۰۱۴، تور – ۲۰۱۶، انسان، فضا، زمان و انسان – ۲۰۱۸.