کارگردان: Henry Joost (هنری جوست)
نویسنده: Mattson Tomlin (متسون تاملین)
منتقد: نشریه reelviews
« پروژه‌ی قدرت » (Project Power ) به عنوان آخرین پروژه‌ی نت‌فلیکس از نقص نویسندگی رنج می‌برد اما همچنان به لحاظ بصری لذت‌بخش است. این اثر از همان الگوی آشنا پیروی می‌کند: شروع با یک پیش‌فرض درگیرکننده و پیچیده، اضافه کردن یک یا دو ستاره‌ی نام آشنا، استفاده از یک موقعیت مکانی غیرآشنا (یا حداقل غیر استاندارد) که در این مورد نیو اورلئان است و سپس هم اجازه دادن به اینکه اکشن در جریان بیفتد. فلم‌ لحظات قوی مخصوص خودش را دارد، لحظات قوی‌ای که بسیاری از آن‌ها به خاطر نقش‌آفرینی‌های « جیمی فاکس » و « دومینیک فیشبک » به سطح بالاتری هم رفته اند اما داستان همچنان به صورت یک کلیت ناقص به نظر می‌رسد، انگار که مثلا فلم‌‌سازان این اثر را یک مینی سریال ۶ قسمته در نظر گرفته بودند اما وقتی که تنها ۲ ساعت به آن‌ها زمان داده شد، جمع‌بندی آن برای آن‌ها سخت شد.
با وجود خروش فلم‌‌های ابرقهرمانی (و خطر اینکه این ژانر دیگر بیش از حد در معرض دید بینندگان قرار بگیرد)، جای تعجب نیست که بسیاری از فلم‌‌های اکشن و هیجانی جدید هم تلاش دارد تا به مذاق بینندگان جوان‌تر خوش بیایند و راهی بیابند تا عناصر کتاب‌های مصور را به بافت و تار و پود روایت خود وارد بکنند.
« پروژه‌ی قدرت » در ذات خود یک فلم‌ پلیسی سنتی است. یکی از شخصیت‌ها پلیس حرف گوش نکنی است که می‌خواهد یکی از اربابان موادفروش را به زیر بکشد. شخصیت دیگر هم پدری است که تلاش دارد دخترش را پیدا و آزاد بکند، دختری که توسط عاملین مواد دزدیده شده است. نکته‌ی اساسی این است که ماده‌ی مخدر در این اثر کوکائین، هروئین یا هیچ مخدر دیگری نیست. در عوض با یک قرص طرف ایم که با فناوری پیشرفت داده شده است و وقتی که کسی آن را قورت بدهد، به قدرت‌های ابرقهرمانی درون آن شخص اجازه می‌دهد تا به مدت ۵ دقیقه نمود پیدا بکند.
مشکل این است که شما تا زمانی که آن را قورت ندهید نمی‌دانید که قدرت ابرقهرمانی شما چیست و اگرچه که برخی از آن‌ها جالب اند (کنترل یخ یا آتش، سرعت زیاد، قدرت بدنی در حد هالک، پوست ضدگلوله)، برخی موارد دیگر آن می‌تواند کاملا کشنده باشد.
« جیمی فاکس » در این فلم‌ در نقش « آرت » ایفای نقش می‌کند، یک مامور ارتشی سابق سرخورده که دختر وی توسط کارتل مواد تکنولوژیک دزدیده شده است چرا که او این توانایی را دارد که به جای ۵ دقیقه برای همیشه به قدرت‌هایش دسترسی داشته است. این کارتل دخترک را برای یک سری آزمایش‌ها می‌خواهند و زمانی که او همراهی‌شان نمی‌کند، به زور وی را با خود می‌برند.
« آرت » تحقیقات خود را برای یافتن وی شروع می‌کند برای همین آن‌ها این شایعه را به راه می‌اندازند که خود او پشت این ماجرا است. به همین خاطر، دپارتمان پلیس اهل نئو اورلئان ( کورتنی بی ونس ) یکی از افسرهای سمج خود به نام « فرنک » ( جوزف گوردون لویت ) را برای پیدا کردن و در صورت لزوم دستگیری « آرت » می‌فرستد. « رابین » ( دومینیک فیشبک ) هم دخترکی است که در میان این دو گیر کرده است، او استعداد خوبی هم برای رپ دارد و البته در کار توزیع مواد است.
« پروژه‌ی قدرت » در زیرگروه تازه تاسیس فلم‌‌هایی قرار می‌گیرد که به صورت خاص برای تماشای در منزل طراحی و تولید شده اند. به همین خاطر فلم‌ نیازمندی‌های یک اکران سینمایی را دارد. افراد چنین فلم‌‌هایی را در صورتی تماشا می‌کنند که بتواند توجه‌شان را جلب کرده و جذاب باشد که خب در مورد « پروژه‌ی قدرت » هر دوی این‌ها درست است.
چیزهایی که در این فلم‌ کم اند – مثل یک داستان منسجم قوی و شخصیت‌هایی که به درستی پرداخت شده باشند – مواردی نیستند که بخواهند شما را از تماشای اثر پشیمان کنند. فلم‌ جزو سرگرمی‌های پاپ کورنی قرار می‌گیرد؛ دو ساعت حواس‌پرتی در عصر کووید ۱۹ که از آزمایش زمان سربلند بیرون نخواهد آمد و البته از ابتدا هم همچین قصدی نداشت.