صفحه نخست » فرهنگ و سینما » بهترین نقش‌آفرینی‌های سینما در سال ۲۰۱۹
بهترین نقش‌آفرینی‌های سینما در سال ۲۰۱۹
فلم‌‌های سال ۲۰۱۹ را دوست داشته باشید یا نه، نمی‌توانید منکر شوید که به‌لحاظ بازیگری حداقل شاهد دستاورد‌های بزرگ بوده‌ایم. از گروه بازیگران پیشکسوت فلم “مرد ایرلندی” مارتین اسکورسیزی کهنه‌کار بگیرید تا یک‌سری فلم‌‌های مستقل مثل اولین بازی دختر تیلدا سوئینتون در فلم “یادگاری” جوآنا هاگ و تعداد زیادی بازی درخشان دیگر که هر کدام توانستند تبدیل به مهم‌ترین موتور محرکه فلم‌‌شان شوند. حالا نامزد‌های بیست و ششمین دوره اتحادیه بازیگران اعلام شده است و یادمان نرود که نامزد‌ها و برنده‌های این اتحادیه اهمیت زیادی برای اسکار دارند.
برای مثال سال گذشته رامی مالک برای حضور در فلم “بوهمین راپسودی” و ماهر شالا علی برای ایفای نقش در فلم سینمایی “کتاب سبز” یا “کتاب مرجع” موفق شدند به ترتیب جوایز بهترین بازیگر نقش اصلی مرد و بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را از انجمن بازیگران فلم دریافت کنند و بعد همین دو جایزه در مراسم اسکار هم نصیب‌شان شد.
هیات داوران در بخش بازیگری راه سختی در پیش دارند. واقعاً چطور می‌شود بین بازی درخشان بازیگران “مرد ایرلندی” با حضور چشمگیر لئوناردو دی کاپریو و برد پیت در فلم “روزی روزگاری در هالیوود” کوئنتین تارانتینو یا شیمی زوج آدام درایور و اسکارلت جوهانسون در “داستان ازدواج” یکی را انتخاب کرد؟
اتحادیه بازیگران با اعلام نامزدهایش درحقیقت بهترین بازی‌های سال را اعلام کرده است، هرچند جای بعضی‌ها خالی است. مثلا از رابرت دنیرو قرار است امسال تقدیر شود و شاید به همین دلیل نامش در بین نامزد‌های بهترین بازیگر نقش اول مرد برای فلم “مرد ایرلندی” نیست وگرنه چطور می‌شود انرژی بازی درخشان او را در آن فلم نادیده گرفت؟ یا برد پیت برای بازی در فلم “روزی روزگاری در هالیوود” نامزد دریافت جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شده است در حالی که حضورش در فلم “به سوی ستارگان” جیمز گری هم فوق‌العاده و سنجیده است.
فهرست نامزد‌های اتحادیه بازیگران را مرجع قرار دادیم تا تعدادی از بهترین بازی‌ها و بازیگران سال ۲۰۱۹ را معرفی کنیم. تعداد بازیگران خوب در همان نقش اول آن‌قدر زیاد است که نمی‌توانیم فهرست مکمل‌ها را هم مرور کنیم، اما نمی‌شود به حضور درخشان برد پیت در فلم “روزی روزگاری در هالیوود” اشاره نکرد. یا دوگانه جو پشی و آل پاچینو در “مرد ایرلندی” که دیدن‌شان یادمان می‌آورد چرا عاشق سینما هستیم. با هم مروری داریم روی نقش‌ها و بازیگرانی که امسال باعث شدند سینما همچنان به حیات خودش با قدرت ادامه بدهد.
کریستین بیل در فلم فورد در برابر فراری
سال ۱۹۶۳ احتمال انجام معامله‌ای وجود دارد که طی آن فورد می‌خواهد فراری را بخرد. اما مذاکرات به بن‌بست می‌رسد و متوقف می‌شود، چون انزو فراری می‌فهمد که این معامله شامل خرید اسکودریا فراری، یکی از ماشین‌های لوکس فراری هم است که در برنامه مسابقات فراری حضور داشت و از سال ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۵ و در سال ۱۹۵۸ جایزه مهم‌ترین و قدیمی‌ترین مسابقه اتومبیلرانی جهان را به نام لمنز گرفته بود. هنری فورد دوم ناراحت از این که پیشنهادش رد شده، از بخش مسابقه کمپانی می‌خواهد ماشینی بسازند که اسکودریا فراری را شکست بدهد.
کریستین بیل، بازیگر ۴۵ ساله انگلیسی نقش کن مایلز را بازی می‌کند. راننده‌ای که باید در زمین مسابقه فراری را شکست بدهد. بیل پیش‌تر نشان داده که برای ایفای نقش‌هایی مثل دیک چنی در “معاون رئیس جمهور” چطور حتی فیزیکش را هم تحت تاثیر نقش قرار می‌دهد. حالا برای بازی در نقش مایلز کاملاً روی فرم است. اما امسال رقبای قدری دارد.
لئوناردو دی کاپریو در فلم روزی روزگاری در هالیوود
این اولین همکاری دی کاپریو با تارانتینو نیست. پیش‌تر در “جانگوی رها شده از بند” جلوی دوربینش رفته بود، اما این بار حضور کامل تری جلوی دوربین این فلم‌ساز دارد. برد پیت نقش ریک دالتون را بازی می‌کند. بازیگر فلم‌‌ها و سریال‌های وسترن که حالا در سال ۱۹۶۹ انگار به پایان خط نزدیک شده است. یک مدیر برنامه به او می‌گوید که اگر می‌خواهد کارنامه‌اش احیا شود باید برود و در وسترن‌های اسپاگتی بازی کند.
آدام درایور در فلم داستان ازدواج
این بازیگر جوان ۳۶ ساله، دو سه سالی می‌شود که ستاره اقبالش درخشیده و امسال فوق‌العاده‌تر از همیشه در درام تلخ نوآبومباک درباره جدایی و طلاق بازی درخشانی از خودش ارائه داده است. او بازیگر هزاره سوم است. کارنامه بازیگری‌اش از سال ۲۰۰۹ آغاز شده و هنوز در ابتدای مسیر است، اما نمی‌شود از تحسین بازی‌اش در “داستان ازدواج” خودداری کرد. آدام درایور نقش چارلی را بازی می‌کند. کارگردانی نیویورکی که مردی خلاق و روشنفکر است. همسرش نیکول که یک بازیگر لس‌آنجلسی است، همیشه کنار او بوده، اما حالا حس می‌کند که همه این سال‌ها زیر سایه شوهرش قرار گرفته.
تارون ایگرتون در فلم راکت‌من
بهترین نقش‌آفرینی‌های سینما در سال ۲۰۱۹,اخبار فلم و سینما,خبرهای فلم و سینما,اخبار سینمای جهان
“راکت‌من” عنوان ترانه‌ای از التون جان است که حالا روی فلم بیو گرافیکی که به زندگی این آهنگساز و خواننده بریتانیایی می‌پردازد، قرار گرفته است. تارون ایگرتون نقش التون جان را ایفا می‌کند. از زمانی که جوانی عاشق موسیقی بوده تا اولین اجرایش که با موفقیت روبرو می‌شود و دست‌به‌گریبان شدنش با اعتیاد. نکته مهم این است که همه ترانه‌های التون جان را خود تارون ایگرتون بازخوانی می‌کند. خب چنین نقش‌هایی همیشه برای اعضای آکادمی و منتقدان جالب توجه بوده است.
خواکین فینیکس در فلم جوکر
درباره بازی خواکین فینیکس فلم “جوکر” حتما زیاد شنیده‌اید. او هم مثل تارون ایگرتون رقیبش نه امسال که سال‌های گذشته بوده است. همه آماده بودند که خواکین فینیکس را با هیث لجر “شوالیه تاریکی” مقایسه کنند.
به‌خصوص از این نظر که تصور می‌شد هر دو بازیگر نگاه روان‌شناختی به کاراکتر جوکر داشته‌اند. با دیدن فلم تاد فیلیپس متوجه می‌شوید که از اساس چنین مقایسه‌ای نادرست است. “جوکر” اصلاً یک فلم ابرقهرمانی با رویکردی شبیه فلم نولان نیست. این یک فلم به شدت امروزی است درباره مردی که جامعه فاسدی که در آن زندگی می‌کند، او را به سمت جنون سوق می‌دهد.
در مورد شیوه بازی فینیکس فقط می‌توان گفت که برای این نقش جانفشانی کرده است. فیزیکش تحت تاثیر این نقش قرار گرفته. آن‌قدر لاغر شده که ترسناک به نظر می‌رسد. موجودی مریض و نحیف و در آستانه فروپاشی. بدون شک یکی از بهترین بازی‌های این چندسال اخیر است.
سینتیا اریوو در فلم هریت
هریت توبمان یک زن استثنایی بوده است و فلم “هریت” هم داستان زندگی اوست. یک اکشن درام بیوگرافیک که روایت می‌کند چطور هریت از برده بودن فرار می‌کند و تبدیل به یکی از بزرگ‌ترین قهرمانان آمریکا می‌شود. زنی که شجاعت، جسارت، هوش و نبوغ و سرسختی او باعث آزادی صد‌ها هزار برده در آمریکا می‌شود. اسم سینتیا اریوو کسی که نقش هریت را در فلم بازی می‌کند کمتر به گوش خورده است.
اسکارلت جوهانسون در فلم داستان ازدواج
اسکارلت جوهانسون بازیگر خوبی است. در کارنامه‌اش که بگردید ممکن است تک و توک فلم‌ی پیدا کنید که بازی جوهانسون در آن‌ها خوب نباشد. همیشه حدی از استاندارد را دارد و حالا در “داستان ازدواج” بالاتر از حد استاندارد ظاهر شده است. نیکول زنی است که دیگر نمی‌خواهد به زندگی مشترک با شوهرش ادامه دهد. اسکارلت جوهانسون با ظرافت موفق می‌شود این زن به ته خط رسیده را تصویر کند.
زنی که گریه نمی‌کند، اما وقتی در خلوت اشک از گوشه چشمش سرازیر می‌شود، آن‌قدر احساس‌برانگیز است که تماشاگر را هم به گریه می‌اندازد. جوهانسون در نقش نیکول تعادل خوبی در بازی‌اش حفظ کرده که نه در قالب قربانی فرو برود و نه تبدیل به کاراکتر منفی این جدایی شود.
او زنی است که پس از سال‌ها می‌خواهد دنبال خودش بگردد، اما حتی از همین کار هم مطمئن نیست. یکی از آن بازی‌هایی است که می‌شود درباره شیمی بازیگرش و ظرافت بازی‌اش بسیار بحث کرد.