قصيده‌اي از «ارنست همينگوي» بعد از گذشت 70 سال در يک کتاب به چاپ رسيد. «هافينگتون پست» نوشت: قصيده‌اي که «ارنست همينگوي» نويسنده سرشناس برنده نوبل درباره ايتاليا نوشته، پس از 70 سال در کتابي به نام «همينگوي و ايتاليا: دورنماهاي قرن بيستم» منتشر شد. 9 سال از نگارش کتاب «زنگ‌ها براي که به صدا درمي‌آيند» گذشته بود و «همينگوي» براي روشن کردن دوباره موتور نويسندگي‌اش راهي شمال ايتاليا مي‌شود. او از منطقه‌اي که در دوران جنگ جهاني در آن زخمي شده بود، بازديد مي‌کند. در سال 1948 ايتاليا به تازگي از فضاي فاشيستي فاصله گرفته و کارهاي «همينگوي» هم مجوز ترجمه پيدا کرده بود. در نوامبر همان سال «همينگوي» و چهارمين همسرش «مري» به مهمانخانه‌اي کوچکي در جزيره تورسلو مقيم شدند. اين روستاي کوچک جمعيت کمي داشت و سه ساختمان با قدمتي بالاي هزار سال در آن واقع بود. «همينگوي» در روزهاي اقامت خود در اين روستاي کوچک، قصيده‌اي در توصيف زيبايي‌هاي آن سرود که طي دهه‌هاي گذشته به فراموشي سپرده شده بود. اين قطعه شعر حالا در کتابي با عنوان «همينگوي و ايتاليا: دورنماهاي قرن بيستم» از سوي انتشارات دانشگاه فلوريدا براي اولين بار به چاپ رسيده است.
«ارنست ميلر همينگوي» نويسنده و روزنامه‌نگار سرشناس آمريکايي و برنده‌ جايزه‌هاي نوبل ادبيات و «پوليتزر»، بيست‌ويکم جولاي ‌ 1899 در ايلينويز آمريکا و از يک پدر فيزيکدان متولد شد. «پيرمرد و دريا» معروف‌ترين اثر اوست که در سال ‌ 1952 منتشر شد و با استقبال چشم‌گيري همراه بود. اين کتاب جايزه‌ ادبي «پوليتزر» را در سال ‌ 1953 براي اين نويسنده به‌همراه آورد. يک سال بعد از آن، ‌ موفقيت «همينگوي» با دريافت نوبل ادبيات کامل شد. «وداع با اسلحه»، ‌ «نسل گمشده»، «خورشيد همچنان مي‌درخشد»، «مردان بدون زنان»، «برنده هيچ نمي‌برد» و «زنگ‌ها براي که به صدا درمي‌آيند» از ديگر کتاب‌هاي معروف اين نويسنده هستند. خالق «برف‌هاي کليمانجارو» در اواخر عمر به دليل چند حادثه‌ رانندگي،  از جراحت و مصدوميت‌هاي زيادي در بدن خود رنج مي‌برد و فشار خون بالا به همراه مشکلات کليه نيز او را آزار مي‌داد. ابتلا به افسردگي موجب شد در سال ‌ 1961 اقدام به خودکشي کند اما موفق نشد. بعد از سه هفته روان‌درماني، ‌ «همينگوي» سرانجام روز دوم جولاي ‌ 1961 در خانه‌اش در «آيداهو» به زندگي‌اش پايان داد.