آلمان، روز شنبه سی امین سالگرد فروپاشی دیوار برلین را با برگزاری برنامه‌هایی گرامی داشته است.
این دیوار که در ۹ نوامبر سال ۱۹۸۹ فروریخت حدود ۳۰ سال نماد "جنگ سرد" و تقسیم شرق کمونیست و غرب دموکراتیک بود.
آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان که خود در آلمان شرقی بزرگ شده در بخش باقیمانده‌ای از این دیوار که به عنوان یادبود، همچنان حفظ شده، حضور یافته و با نثار تاج گل، به همراه سایر مقامات یاد و خاطره کسانی را گرامی داشت که در تلاش برای رسیدن به بخش غربی برلین جان خود را از دست دادند.
این دیوار به طول ۱۵۵ کیلومتر، طولانی‌ترین دیواری بود که در دنیای معاصر ساخته شد.
حدود ۴۵ کیلومتر این دیواز از دل شهر برلین می‌گذشت و محلات شهر را با تمام اهالی آن‌ها از هم جدا می‌کرد.
با شروع جنگ سرد برلین به محور اختلافات دو اردوگاه شرق و غرب بدل شد. آلمان شرقی که برلین را پایتخت خود اعلام کرده بود، خواهان کنترل کامل آن بود، اما قدرت‌های غربی به این خواست تن ندادند.
با شدت گرفتن رقابت دو اردوگاه جهانی، در سال ۱۹۵۵ جمهوری فدرال آلمان به پیمان ناتو پیوست، و در برابر آن، "جمهوری دموکراتیک آلمان" عضو پیمان ورشو شد. دو بخش آلمان، در جبهه مقدم "جنگ سرد" دو اردوگاه سرمایه‌داری و سوسیالیستی قرار گرفتند.
از سپتمبر ۱۹۴۹ تا اگست ۱۹۶۱ بیش از دو و نیم میلیون نفر از شهروندان آلمان شرقی به غرب گریختند. تنها در روزهای پیش از احداث دیوار، از اول تا ۱۳ اگست ۱۹۶۱ حدود ۴۷ هزار نفر قلمرو آلمان شرقی را ترک کردند.
در سال ۱۹۸۷ به دنبال اصلاحات میخائیل گورباچف در اتحاد شوروی، اعتراض به اختناق سیاسی و نقض اصول حقوق بشر در سراسر اروپای شرقی بالا گرفت و به زودی به آلمان شرقی سرایت کرد.
در زمستان ۱۹۸۸ راه‌پیمایی‌های گسترده در شهرهای برلین و لایپزیگ و درسدن به راه افتاد. بسیاری از فعالان جنبش توسط پولیس امنیتی (اشتازی) بازداشت شدند.
با وجود نارضایتی روزافزون، در اوایل سال ۱۹۸۹ حزب حاکم مدعی شد که در انتخابات محلی ۹۹ درصد آرا را به دست آورده است. این خبر به خشم مردم دامن زد. راه‌پیمایی‌های ضدحکومتی بیشتری، با شعارهای هرچه تندتر به راه افتاد.
در اکتبر ۱۹۸۹ حکومت آلمان شرقی جشن‌های چهلمین سالگرد تأسیس "آلمان دموکراتیک" را برگزار کرد، در اردوی مقابل، مردم ناراضی به راه‌پیمایی‌های اعتراض‌آمیز گسترده دست زدند.