دیدار یکشنبه شب سیتی- چلسی، به یکی از دیدارهای به یادماندنی این فصل لیگ برتر تبدیل شد؛ با نمایش درخشان سیتی و عملکرد ضعیف آبی های لندن
شکست چلسی آن هم با ۶ گل دور از انتظار بود. شاگردان ساری که پیش تر موفق به شکست سیتی شده بودند اینبار هیچ حرفی برای گفتن نداشتند و این شکست به بدترین شکست چلسی طی ۲۸ سال شد. اما در ادامه به چرایی این موضوع می‌پردازیم.
جورجینیو
او یکی از کلیدی ترین مردان ساری است. به قدری نقش او در تاکتیک ساری جا افتاده است که سرمربی چلسی مجبور به تغییر پست انگولو کانته شد. جورجینیو طی ۲۶۸۲ دقیقه ای که به میدان رفته که در این مدت آمار پاس هایش را از ۱۹۹۷ پاس فراتر می‌برد؛ نکته این‌جاست هیچکدام به گل منتهی نشده. جورجینیو در ناپولی یک رجیستر به تمام معنا بود. او در زمان ناپولی در انتقال فاز دفاع به حمله یک استاد به تمام معنا بود به طوری که پپ گواردیولا را برای خریدن او مجاب کرده بود.
اگر روز خوب او رقم نخورد شکست دادن تیم‌ش برای حریفان هیچ کاری نخواهد داشت. به مانند بازی یک شنبه برابر سیتی که مردان پپ با فشار،‌ جورجینیو را از مدار بازی خارج کردند. کنار رفتن جورجینیو به این معنی بود که خط دفاع چلسی باید به تنهایی از پرس تیمی حریف و تله های داخل باکس، خارج می‌شد که این کار از پس نفراتی چون داوید لوئیز و رودیگر، بر نخواهد آمد.  وقتی که جورجینیو تبدیل به مهره خنثی طی ۹۰ دقیقه شد، فشار بر نفراتی چون رز بارکلی و کانته بیش از پیش شد و همین دلیل هم باعث فروپاشی اساسی خط دفاعی و خط هافبک چلسی شد و در چنین موقعیتی ساری روی به یک حربه دیگر آورد.
پرس از جلو
واضح بود که چلسی بعداز خوردن ۴ گل، رو به بالا بازی نخواهد کرد. اما وقتی دامنه حملات سیتی از دفاع شدت گرفت، مردان ساری روی به استفاده از پرس تیمی و Pressure آوردند. این بدین معنا بود که پدرو و هیگواین و هازارد باید داخل باکس حریف توأمان حضور پیدا می‌کردند. اما با نگاه به زمانی که لاپورته و استونز و والکر‌صاحب توپ می شدند، هیچ نشانی از پرس و فشار ندیدیم. نه گونزالو هیگواین درک درستی از این مسئله پیدا کرده بود و نه اینکه از نفرات پشت سرش مورد حمایت قرار می‌گرفت و بدین ترتیب حربه پرس برای دفع انتقال توپ از دفاع به حمله سیتی که بی وقفه اجرا می‌شد، شکست خورد.
رحیم استرلینگ
آوردن استرلینگ به سمت چپ کمی عجیب بود. اما وقتی که عملکرد او را در این بازی زیر ذره‌بین می‌بریم، باید به قدرت تحلیل پپ گواردیولا اعتراف کنیم. استرلینگ برای حرکات بین خطوط و طراحی حملات از کانال های کناری و استفاده در زمان ضد حمله یک مهره کلیدی به شمار می‌رود. در این بازی نیز او همان کاری را باید انجام می‌داد که تخصص‌ش است. رساندن توپ به باکس حریف. برهم زدن نظم جناح راست چلسی.آوردن او در ضلعی که کانته و آزپیلیکوئتا حضور دارند مصادف با گره خوردن شرایط خواهد بود. اما هرگز چنین اتفاقی در طول ۹۰ دقیقه رخ نداد. استرلینگ طی ۹۰ دقیقه ۴ دریبل موفق را ثبت کرد که تمامی آن ها از جناح آزپیلیکوئتا بود.
آیینه ای از دیدار رفت
اگر دیدار رفت را در خاطر دارید، حتما می‌دانید که مردان ساری برای رسیدن به گل از هازارد به بهترین شکل ممکن بهره بردند. هازارد با جمع کردن مدافعان سیتی چه زمانی که صاحب توپ بود و چه زمانی که بدون توپ عمل می‌کرد، فضاهای زیادی را به وجود می‌آورد که عموماً خارج از باکس بودند. چلسی از همین نکته استفاده کرد و با آوردن کانته نزدیک باکس به گل هم رسید. حالا در بازی برگشت، سیتی نیز از همین نکته بهره برد. شاگردان پپ در زمانی که صاحب توپ نبودند با جمع کردن مدافعان چلسی در داخل باکس، فضاهایی را در بیرون محوطه به دست آوردند که گلزنی آگوئرو و گوندوگان از همین حربه به دست رسید.