سرمربی منچستریونایتد با وجود بردن ۴۷ جام مختلف، عطش وصف ناپذیری برای قهرمانی دارد. «آلکس فرگوسن» با نام کامل آلکساندر چپمن فرگوسن ۳۱ دسامبر ۱۹۴۱ در محله گووان شهر گلاسکو به دنیا آمد، اما حالا با گذشت ۷۰ سال از عمر او، کمتر کسی هست که فرگوسن را در لباس شاگرد کارخانه آچارسازی شهر گلاسکو به یاد آورد.
کسی که نزدیک به ۷ سال از بهترین روزهای جوانی اش را در آن کارخانه سپری کرد و به دلیل علاقه شدیدی که به فوتبال داشت، در همان سال‏ها به عنوان بازیکن آماتور در تیم های «کوییز پارک» و «سنت جانسون» عضویت داشت. فرگوسن آن زمان که تصمیم گرفت کار در کارخانه آچارسازی را رها کند، بر این باور بود که در آینده عشق به فوتبال، تمام زندگی اش را فرا خواهد گرفت. او این تصمیم را در ۲۳ سالگی گرفت و همان زمان به عنوان بازیکن تمام وقت به عضویت تیم «دانفرملین» درآمد.
فرگوسن تا قبل از آن حدفاصل سال های ۱۹۵۷ تا ۱۹۶۰، سی و یک بار با پیراهن کوییز پارک و حدفاصل سال های ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۴، ۳۷ بار با پیراهن سنت جانسون بازی کرده بود، اما دیگر زمان آن رسیده بود که فارغ از کار در کارخانه آچارسازی فقط به فوتبال فکر کند.

● ورود به دنیای حرفه ای فوتبال
در این میان یک اتفاق مثبت هم کمک کرد تا فرگوسن وارد دنیای حرفه ای فوتبال شود؛ هت تریک او در مقابل تیم سرشناس رنجرز. او در تیم سنت جانسون مهاجم تراز اولی نبود، اما عدم توانایی باشگاه در خرید یک مهاجم خوب این فرصت را در اختیار آلکس جوان قرار داد تا در مقابل تیم سرشناس رنجرز به میدان برود و ۳ گل بزند. همان بازی باعث شد فرگوسن به عضویت تیم دانفرملین درآید. فرگی طی ۳ فصل بازی با پیراهن این تیم، ۶۶ گل زد که آماری خیره کننده برای او بود. اوج درخشش آلکس با پیراهن دانفرملین در فصل ۶۶- ۱۹۶۵ بود که او در ۵۱ بازی، ۴۵ گل برای تیمش زد. فرگی در آن فصل با ۳۱ گل زده به صورت مشترک با جان مک برید از سلتیک عنوان آقای گلی فوتبال اسکاتلند را هم به دست آورد. یک فصل بعد گلاسکو رنجرز با مبلغی حدود ۶۵ هزار پوند که آن زمان یک رکورد در جابه جایی بازیکن میان ۲ باشگاه اسکاتلندی به شمار می رفت فرگوسن ۲۶ ساله را به خدمت گرفت. ۷ بازی ملی فرگوسن و ۹ گلی که او در آن بازی ها به ثمر رساند با حضور او در گلاسکو رنجرز همزمان بود. البته گفته می شود فرگوسن که قبل از حضور در گلاسکو با کتی فرگوسن (نی هولدینگ) ازدواج کرده بود به دلیل کاتولیک بودن همسرش با حاشیه هایی در زمان حضورش در این تیم مطرح اسکاتلندی روبه رو بود که خود او این موضوع را در دستنوشته های مربوط به بیوگرافی اش تکذیب کرده است.
فرگوسن طی ۲ فصل، در ۴۱ بازی با پیراهن گلاسکو به میدان رفت و ۲۵ گل هم برای این تیم زد، اما با مخالفت همسرش برای زندگی در انگلستان، پیشنهاد آن روزهای تیم مطرح «ناتینگهام فارست» را نپذیرفت تا در تابستان ۱۹۶۹، در ازای دریافت ۲۰ هزار پوند به تیم نه چندان مطرح «فالکریک» بپیوندد.
اولین تجربه های مربیگری فرگوسن هم در همان ۴ سالی بود او که به عنوان بازیکن ـ مربی در تیم فالکریک فعالیت می کرد. او طی سال های ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۳، مجموعا ۹۵ بار با پیراهن فالکریک به میدان رفت و ۳۶ گل زد. فرگوسن پس از آن در آخرین سال حضورش به عنوان بازیکن به تیم آیریونایتد پیوست و در ۳۳ سالگی در حالی که طی ۲۴ بازی ۹ گل برای این تیم به ثمر رسانده بود برای همیشه از دنیای بازیگری خداحافظی کرد و به جرگه مربیان پیوست.

● آغاز دوران مربیگری
اولین قرارداد مربیگری فرگوسن در سال ۱۹۷۴ امضا شد؛ قراردادی نیمه وقت با هفته ای ۴۰ پوند دستمزد با باشگاه «ایست استیرلینگ». فرگوسن که تجربه زیادی در عرصه مربیگری نداشت، ۳ ماه بعد با پیشنهاد تیم دسته پایین تر سنت میرن راهی این تیم شد و ۴ سال نخست دوران مربیگری اش را روی نیمکت این تیم سپری کرد. او هرچند در سال ۱۹۷۸ از سنت میرن اخراج شد، (اتفاقی که تنها یک بار در دوران مربیگری او رخ داد)، اما در فصل ۷۷ ۱۹۷۶ همراه با این تیم به لیگ دسته اول اسکاتلند صعود کرد.
پس از آن فرگوسن در ماه جون ۱۹۷۸ به عنوان سرمربی «تیم آبردین»، جایگزین بیلی مک نیل شد. آبردین که تیمی شناخته شده در فوتبال اسکاتلند بود از سال ۱۹۵۵ نتوانسته بود حتی یک بار هم قهرمان لیگ اسکاتلند شود، اما فرگوسن این طلسم ۲۵ ساله را در فصل ۸۰ ۱۹۷۹ با قهرمان کردن این تیم در لیگ اسکاتلند، آن هم تنها با یک امتیاز اختلاف نسبت به سلتیک، شکست. فرگوسن که آن زمان هنوز به ۴۰ سالگی نرسیده بود پس از کسب اولین افتخار مهم دوران مربیگری اش گفت: «من سرانجام توانستم کاری کنم که بازیکنان به من اطمینان پیدا کنند.»
آبردین ۲ سال قبل از آن هم، به همراه فرگوسن تا آستانه فتح جام حذفی اسکاتلند پیش رفته بود، اما در فینال با نتیجه ۲ بر یک مغلوب گلاسکو رنجرز شد. فرگوسن در دوران ۸ ساله حضورش در آبردین افتخارات دیگری هم به دست آورد که شاید مهم ترین آنها قهرمانی با آبردین در جام برندگان جام اروپا و سوپرجام قاره اروپا در سال ۱۹۸۳ بود.
پیروزی ۳ بر ۲ مقابل بایرن مونیخ در دیدار یک چهارم نهایی و پیروزی ۲ بر یک مقابل رئال مادرید در فینال، آن هم در شرایطی که آلفردو دی استفانوی بزرگ به عنوان سرمربی رئال روی نیمکت این تیم حضور داشت و نفراتی چون خوزه آنتونیو کاماچو، خوانیتو و کارلوس سانتانا برای تیم اسپانیایی بازی می کردند، هنوز هم خاطره انگیزترین بازی های تاریخ آبردین به شمار می روند.
آبردین با هدایت فرگوسن در همان سال هامبورگ آلمان، قهرمان وقت جام باشگاه های اروپا را هم با ۲ گل در سوپرجام اروپا شکست داد. اینها تنها افتخارات اروپایی آبردین تا آن زمان بودند و همین ها باعث شد آلکس فرگوسن نشان افتخار امپراتوری بریتانیا را دریافت کند.
آبردین در سال ۱۹۸۴، به طور همزمان قهرمان لیگ و جام حذفی اسکاتلند شد، در سال ۱۹۸۵ از عنوان قهرمانی اش در لیگ دفاع کرد و در سال ۱۹۸۶ نیز با فرگوسن قهرمان جام حذفی اسکاتلند شد. ناگفته نماند آبردین طی ۲۸ سال اخیر، دیگر نتوانست در اروپا صاحب جام شود تا موفقیت های فرگوسن در تاریخ این باشگاه جاودانه بماند.
در سال ۱۹۸۵و به دنبال مرگ جک استین، سرمربی وقت تیم ملی اسکاتلند، فرگوسن مربی موقت تیم ملی اسکاتلند شد و علاوه بر بازی های مرحله مقدماتی، در جام جهانی ۱۹۸۶ ، روی نیمکت این تیم هم نشست. اسکاتلند با فرگوسن به جام جهانی صعود کرد اما در همان مرحله گروهی با ۲ شکست مقابل دانمارک (۱ ۰) و آلمان (۲ ۱)، و یک تساوی (۰ ۰) با اروگوئه از گردونه رقابت ها خارج شد. ۳ پیروزی، ۴ تساوی و ۳ شکست، نتیجه حضور چند ماهه آلکس فرگوسن در راس تیم ملی فوتبال کشورش بود.

● سلام به اولدترافورد
آلکس فرگوسن در نوامبر ۱۹۸۶ آبردین را رها کرد تا به عنوان جانشین ران اتکینسون معزول، هدایت منچستریونایتد را به عهده بگیرد. آن زمان منچستریونایتد تیمی کاملا معمولی بود که از آخرین قهرمانی اش در لیگ برتر انگلستان چیزی حدود ۱۹ سال می گذشت. آنها تا آن زمان فقط ۷ بار طعم قهرمانی در لیگ برتر را چشیده بودند که آخرینش مربوط به سال ۱۹۶۷ بود. منچستری ها یک بار هم در سال ۱۹۶۸ قهرمان اروپا شده بودند که این تنها افتخار اروپایی آنها تا زمان حضور فرگوسن در این تیم بود.
در روزهای نخست حضور فرگوسن در اولدترافورد، منچستریونایتد با بحرانی بزرگ روبه رو بود. آنها از ۱۳ بازی نخست فصل ۸۷ ۱۹۸۶، تنها ۳ بازی را برده بودند، با این حال عملکرد فرگوسن که جایگزین اتکینسون شده بود، راضی کننده بود. او بدون خرید حتی یک بازیکن جدید، تیم را به مقام یازدهم جدول رساند. سال های ۱۹۸۸ و ۱۹۸۹ هم اوضاع برای منچستر همچون گذشته سپری شد و با مقام های یازدهمی و سیزدهمی این تیم در لیگ برتر به پایان رسید.
اما سال ۱۹۹۰ سرآغاز شکوفایی منچستریونایتد بود. ۱۷ می همان سال، فرگوسن اولین جام خود در اولدترافورد را با پیروزی یک بر صفر مقابل کریستال پالاس در دیدار تکراری فینال جام حذفی به دست آورد تا هواداران این تیم پس از ۵ سال بهانه ای برای شادی داشته باشند. منچستر آخرین بار سال ۱۹۸۵ قهرمان جام حذفی شده بود و موفقیت سال ۹۰ باعث شد برای اولین بار نام آلکس روی پلاکاردهای طرفداران دیده شود و یک سال پس از آن به یک موفقیت بزرگ اروپایی رسید. منچستر یونایتد در روتردام ۲ بر یک از سد بارسلونا گذشت و قهرمان جام برندگان جام اروپا شد. چند ماه بعد از آن هم تیم فرگوسن با پیروزی یک بر صفر مقابل ستاره سرخ بلگراد در اولدترافورد، سوپر جام اروپا را برای اولین بار برد.
در سال ۱۹۹۲ یک جام تازه دیگر به کلکسیون افتخارات منچستریونایتد اضافه شد تا نقش فرگوسن در موفقیت های تیم قرمزپوش اولدترافورد پررنگ تر از همیشه شود. قرمزهای اولدترافورد در ورزشگاه ومبلی با یک گل مقابل تیم ناتینگهام فارست به پیروزی رسیدند و برای اولین بار قهرمان جام اتحادیه فوتبال انگلیس شدند. با این حال رویای هواداران منچستریونایتد قهرمانی در لیگ برتر بود که در آن سال و در آخرین هفته با سبقت گرفتن لیدزیونایتد از این تیم بر باد رفت.
با این حال فرگوسن در سال ۱۹۹۳، به انتظار ۲۶ ساله منچستر برای قهرمانی در لیگ برتر خاتمه یافت و این تیم را برای هشتمین بار قهرمان فوتبال جزیره کرد. یک سال پس از آن افتخار بزرگ دیگری نصیب این مربی شد و او به طور همزمان تیم منچستریونایتد را قهرمان لیگ برتر و جام حذفی کرد؛ افتخاری که برای اولین بار نصیب این تیم می شد. منچستر یونایتد با پیروزی ۴ بر صفر مقابل چلسی در فینال جام حذفی، ششمین تیم کل تاریخ فوتبال انگلستان لقب گرفت که در یک فصل قهرمانی در جام حذفی و لیگ برتر را با هم جشن می گرفت. همه اینها کافی بود تا در شروع فصل ۱۹۹۵ در فهرست برگزیدگان جایزه C.B.E نام سرآلکس فرگوسن بالاتر از همه اسامی دیده شود. آلکس فرگوسن بهترین مربی دنیا شناخته شد تا به گفته خودش در آن سال، این افتخار اوج موفقیت های او را شکل دهد.
۲ سال بعد منچستریونایتد اولین تیم تاریخ فوتبال انگلستان شد که ۲ بار هر دو جام لیگ و حذفی را فتح کرد. شاگردان فرگوسن در لیگ برتر از نیوکاسل سبقت گرفتند و در جام حذفی لیورپول را یک بر صفر شکست دادند. به این ترتیب جشن دهمین سال مربیگری فرگوسن در اولدترافورد در حالی برگزار شد که منچستر دیگر به یک ابر قدرت در فوتبال باشگاه های اروپا تبدیل شده بود. تیم فرگوسن سال ۱۹۹۷ را هم همچون فصل قبل با پیشی گرفتن از نیوکاسل و قهرمانی در لیگ برتر سپری کرد، اما سال ۹۸ برای آنها همچون سال ۹۵ بدون هیچ جامی به پایان رسید.

● سال رویایی فرگوسن
پس از یک سال یاس آور، نوبت به شکوهمندترین فصل تاریخ باشگاه منچستریونایتد رسید. تیم فرگوسن تنها تیم تاریخ فوتبال جزیره لقب گرفت که هر سه جام باشگاه های اروپا، لیگ برتر و جام حذفی انگلستان را از آن خود می کرد. این افتخار مهم به دنبال آن فینال رویایی رقم خورد که این تیم بازی یک بر صفر باخته را مقابل بایرن مونیخ در کمتر از ۲ دقیقه به پایان بازی، با برتری ۲ بر یک عوض کرد. پس از آن که منچستر با گل های دقیقه ۹۱ تدی شرینگهام و دقیقه ۹۳ اولگنار سولشائر بایرن را شکست داد، فرگوسن گفت: «این پیروزی تاثیر شگرفی بر ما گذاشت، زیرا هرگز فکر نمی کردیم بتوانیم این عنوان را به دست آوریم.»
منچستریونایتد یک ماه بعد با پیروزی یک بر صفر مقابل پالمیراس، اولین تیم انگلیسی لقب گرفت که این جام بین قاره ای را به خانه می برد. همان زمان این موفقیت ها باعث شد فرگوسن پس از آن موفقیت بزرگ در مراسم جشن تولد ملکه الیزابت دوم، نشان شوالیه را دریافت کرد. در آخرین ماه های سال ۱۹۹۹ نیز فرگوسن به عنوان بهترین مربی سال جهان جایزه ویژه را دریافت کرد و تیمش به عنوان بهترین تیم سال شناخته شد. سال های ۲۰۰۰ و ۲۰۰۱ هم با قهرمانی منچستریونایند در لیگ برتر سپری شد تا فرگوسن تنها مربی تاریخ لیگ برتر باشد که با یک تیم ۳ فصل متوالی قهرمان لیگ می شود.
با این حال یکی از تلخ ترین اتفاقات دوران حضور فرگوسن در منچستریونایتد در سال ۲۰۰۳ رقم خورد؛ چون فینال لیگ قهرمانان اروپا در اولدترافورد برگزار می شود و منچستر بزرگ ترین حذف شده جام بود. بکهام یک سال قبل از آن گفته بود یکی از سه دلیل مهم تمدید قرارداد فرگوسن با منچستر همین است که در اولدترافورد قهرمان اروپا شود، اما آنها در یک چهارم نهایی با نتیجه ۶ بر ۵ در مجموع دو بازی رفت و برگشت، مغلوب رئال مادرید شدند تا چند ماه بعد، با حسرت، نظاره گر فینال تمام ایتالیایی میلان و یوونتوس باشند. در همان سال قرمزها برای هشتمین بار با مربیگری فرگوسن قهرمان لیگ برتر انگلستان شدند.
قهرمانی در جام حذفی سال ۲۰۰۴، قهرمانی در جام اتحادیه سال ۲۰۰۶ و قهرمانی در لیگ برتر سال ۲۰۰۷، باعث شد تا قرمزها در این سال ها هم از جام به دور نباشند. با این حال سال ۲۰۰۸ برای آنها همچون سال ۱۹۹۹ رویایی بود. تیم فرگوسن همزمان قهرمان لیگ برتر انگلستان، لیگ قهرمانان اروپا و جام باشگاه های جهان شد. فرگوسن که حالا دیگر، دنیا او را به عنوان مربی سیری ناپذیر فوتبال می شناسد در سال ۲۰۰۹ هم منچستریونایتد را قهرمان جام اتحادیه و لیگ برتر انگلستان کرد و برای دومین سال پیاپی قرمزها را به فینال لیگ قهرمانان اروپا رساند، اما آنجا با ۲ گلی که اتوئو و مسی برای بارسلونا زدند، به نایب قهرمانی بسنده کرد.
سال ۲۰۱۰ هم با قهرمانی منچستر در جام اتحادیه همراه بود اما اتفاقی که هواداران شیاطین سرخ، شاید نزدیک به ۵۰ سال منتظرش بودند همین هفته پیش رخ داد. فرگوسن برای دوازدهمین بار منچستر را قهرمان لیگ برتر انگلستان کرد تا با این قهرمانی، آنها بالاتر از لیورپول، لقب پرافتخارترین تیم فوتبال جزیره را از آن خود کنند.
زمانی که فرگوسن برای اولین بار قدم به باشگاه منچستر گذاشت، لیورپول با ۱۷ قهرمانی در لیگ برتر آقایی می کرد و منچستر تنها ۷ بار قهرمان انگلستان شده بود، اما حالا به لطف توانمندی های این مربی اسکاتلندی، قرمزها نوزدهمین قهرمانی شان را جشن گرفته اند و لیورپول، با احتساب آخرین قهرمانی اش در سال ۱۹۹۰میلادی،۲۱ سال است که در حسرت یک قهرمانی در لیگ برتر می سوزد. شاید آنها هم فقط یک فرگوسن کم داشتند.
منچستریونایتد از سال ۱۹۸۲ تا الان، در این ۱۰۹ سال تنها ۱۷ مربی روی نیمکت خود داشته، اما بدون شک پرافتخارترین آنها کسی نیست جز سرآلکس فرگوسن. تا پیش از امسال سرمت بازبی با ۲۵ سال حضور روی نیمکت منچستر باسابقه ترین مربی تاریخ باشگاه شیاطین سرخ بود که فرگوسن این رکورد را هم امسال و در بیست و پنجمین سال حضورش در اولدترافورد شکست. حالا او هم پرافتخارترین است و هم باسابقه ترین.

● ۲۵ سال موفقیت
پت کرراند که خود از اسطوره های باشگاه منچستریونایتد است، در مورد فرگوسن که بیش از هر مربی دیگری در فوتبال انگلیس به موفقیت های گوناگون رسیده و در بیش از هزار مسابقه فوتبال، روی نیمکت قرمزپوشان منچستر نشسته به زیبایی توصیفات جالبی دارد. او که خود طی سال های ۱۹۶۳ تا ۱۹۷۱میلادی، ۳۰۴ بار با پیراهن منچستر به میدان رفته است، اینک و در ۷۱ سالگی، در یادداشتی برای روزنامه سان می نویسد: «برخی تصور می کنند سر آلکس پس از ساختن تیم هایش می توانست آسوده خاطر بنشیند و به تماشای افتخارات تیمش بپردازد؛ اما هرگز چنین چیزی را باور نکنید. به عنوان فردی که بخش زیادی از عمر خود را صرف بازی و تماشای دیدارهای یونایتد کرده ام، می دانم که در باشگاه چه خبر است. سر آلکس هر روز با فشار زندگی می کند و این اتفاق ۲۵ سال است که می افتد و او هنوز هم با یونایتد موفق است. او را از نزدیک دیده ام که در جشن ها و مهمانی های بازیکنان، فرد اول مراسم است. اما فردا او به آنها می گوید در ترکیب یونایتد جایی ندارند، یا در انتهای فصل می گوید دوران بازی آنها در یونایتد سر آمده است. بازیکنان او را مانند پدر خود می دانند. اما این برای سر آلکس چقدر دشوار است؟ او هرگز اوضاع را شخصی بررسی نکرده و همیشه به دنبال بهترین کار برای منچستر بوده است. وفاداری بازیکنان به او نشان می دهد، آنها درباره اش چه فکری می کنند.
من جاک استین، بیل شنکلی، سر مت و سر آلکس را که مربیان موفق باشگاه منچستر بودند، می شناسم. روش نگرش آنها به فوتبال و مردم بسیار شبیه به هم است. آنها همه پس زمینه های مشابهی دارند و زندگی بسیار سختکوشانه خانواده هایشان شخصیتشان را شکل داده است.
سر آلکس تا چند ماه دیگر ۷۰ ساله می شود، اما از شور و شوق او برای فوتبال ذره ای کاسته نشده. مردم درباره بازنشستگی او صحبت می کنند و من همیشه به یاد سه گانه او در سال ۱۹۹۹ هستم، بویژه آن پیروزی باورنکردنی در فینال لیگ قهرمانان که تدی شرینگهام و اوله سولشایر در دقایق تلف شده گل زدند تا بایرن مونیخ را ۲ بر یک ببرند. شاید آن زمان بهترین زمان برای بازنشستگی او بود، اما حالا ما اینجاییم؛ ۱۲ سال بعد و او هنوز هم دارد با قدرت به پیش می رود. همیشه می خندم هنگامی که به زمانی می اندیشم که او گفت قصد بازنشستگی دارد و کتی، همسرش باعث شد نظرش را عوض کند. کتی طرفدار سرسخت فوتبال نیست. او تنها نمی خواست همسرش مانند بازنشسته ها صبح تا شب در خانه باشد!
اما روزی اندوهگین فرامی رسد که او با سری بالا و به عنوان قهرمان، اولدترافورد را ترک خواهد کرد.»

● تمام قهرمانی های فرگوسن در یک نگاه
▪ سنت میرن اسکاتلند
قهرمانی در لیگ دسته اول (یک بار): ۱۹۷۷
▪ آبردین اسکاتلند
قهرمانی در لیگ برتر (۳ بار): ۱۹۸۰، ۱۹۸۴و ۱۹۸۵
جام حذفی اسکاتلند (۴ بار): ۱۹۸۲، ۱۹۸۳، ۱۹۸۴و ۱۹۸۶
سوپرکاپ اسکاتلند (یک بار): ۱۹۸۶
جام برندگان جام اروپا (یک بار): ۱۹۸۳
سوپرکاپ اروپا (یک بار): ۱۹۸۳
▪ منچستریونایتد انگلستان
لیگ برتر (۱۲ بار): ۱۹۹۳، ۱۹۹۴، ۱۹۹۶، ۱۹۹۷، ۱۹۹۹، ۲۰۰۰، ۲۰۰۱، ۲۰۰۳، ۲۰۰۷، ۲۰۰۸، ۲۰۰۹و ۲۰۱۱
جام حذفی (۵ بار): ۱۹۹۰، ۱۹۹۴، ۱۹۹۶، ۱۹۹۹و ۲۰۰۴
جام اتحادیه (۴ بار): ۱۹۹۲، ۲۰۰۶، ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰
جام خیریه (۹ بار): ۱۹۹۰، ۱۹۹۳، ۱۹۹۴، ۱۹۹۶، ۱۹۹۷، ۲۰۰۳، ۲۰۰۷، ۲۰۰۸و ۲۰۱۰
لیگ قهرمانان اروپا (۲ بار): ۱۹۹۹و ۲۰۰۸
جام برندگان جام اروپا (یک بار): ۱۹۹۱
سوپرکاپ اروپا (یک بار): ۱۹۹۱
جام بین قاره ای (یک بار): ۱۹۹۹
جام باشگاه های جهان (یک بار): ۲۰۰۸