نصیر احمد درانی وزیر زراعت، مالداری و آبیاری در مراسم جشن دهقان گفته است که وزارت زراعت برای سال جدید خورشیدی بیش از 500 میلیون افغانی در دستور کار دارد تا سطح مشارکت زنان را در تولیدات داخلی و سهم آنان را در بهبود اقتصاد خانواده بالا ببرد.
به قول درانی در سال جدید خورشیدی برای 36 هزار زن در کشور حیوانات خانگی و بسته‌های مرغداری توزیع می‌شوند و سبزخانه‌های زراعتی برای آنان تاسیس می‌گردند.
میکانیزه‌سازی زراعت، برنامه قرضه به دهقانان و ایجاد نمایشگاه‌های بهاری برای تولیدات دهقانان از برنامه‌های دیگری وزارت زراعت در سال جدید خورشیدی هستند.
افغانستان کشور زراعتی است که براساس آمارهای تخمینی 80 درصد جمعیت این کشور مصروف کارهای زراعتی اند، ولی با این وجود سالانه به ارزش میلیاردها دالر غله و فرآورده‌های زراعتی از کشورهای همسایه وارد می‌کند.
بر بنیاد آمارهای غیر موثق حدود 52 درصد جمعیت افغانستان را زنان تشکیل می‌دهند. هرچند زنان افغانستان در روستاها بطور مستقیم در زارعت و مالداری مصروف اند، ولی به آنان عمدتا به عنوان کارگران غیر رسمی و درواقع کاگران مددگار دیده می‌شود. بخش عمده کار بخصوص در حوزه مالداری به عهده زنان است، ولی مدیریت مالی درآمدهای مالداری و زراعتی در اختیار مردان قرار دارد.
یعنی در یک عبارت کوتاه می‌توان گفت که زنان افغانستان در روستاها به هیچ وجه بیکار نیستند و در حد ظرفیت‌های فزیکی خود، برابر مردان کار می‌کنند و بخش بزرگ اقتصاد خانواده‌ها بعهده زنان است، اما این کار به شیوه مدیریت سنتی که در دست مردان قرار دارد، هیچ سودی به حال خود زنان نداشته است.
از طرف دیگر این فعالیت‌های زنان با زحمت  بیشتر و بازده کمتر به شیوه‌های کهنه و قدیمی انجام می‌گیرند.
طی سال‌های اخیر برخی از برنامه‌های زراعتی وزارت زراعت و نهادهای سکتوری بین المللی پیشرفت‌های خوبی داشته اند. در سال‌های اخیر کاشت زعفران که بخش عمده آن در دست زنان قرار دارد، رونق خوبی پیدا کرده است. زنبور داری، مرغ داری، صنعت لبنی، باغداری و موارد دیگر نیز رشد خوبی داشته اند، بخش بزرگی این فعالیت‌ها توسط زنان صورت می‌گیرند.
براساس یک گزارش وزرات زراعت، سبزخانه‌های که طی سال‌های اخیر توسط زنان ایجاد شده اند نتایج خوبی داشته اند. آمنه خانمی در ولایت هرات سال گذشته با ساختن یک گل‌خانه از گیاه دوایی« آلویه‌ورا» در حدود 700 هزار افغانی درآمده داشت.
گلخانه‌ی آمنه تنها 1290 میتر مربع مساحت داشت و سرمایه‌گذاری اولیه‌ای او 250 افغانی بود. آمنه در یک سال اول سه برابر سرمایه‌گذاری اش سود کرد.
اما در موارد متعدد کمک‌های این چنینی نه تنها نتیجه نداشته که اصل کمک نیز نابوده شده است. مؤسسات و نهاد های متعددی در سال‌های گذشته در حوزه خود کفایی زنان و ایجاد اشتغال در حوزه زراعت و مالداری برای زنان کار کرده اند، ولی چون هم مقدار کمک ناچیز بوده و هم آموزش‌های لازم انجام نشده بود، نتیجه کاملا منفی بوده است.
500 میلیون افغانی هرچند برای انکشاف زراعت و مالداری پول چندانی نیست، ولی درحوزه فعالیت‌های صنایع کوچک زنانه پولی کلانی است. ولی این پول باید به شکل سازمان یافته و برنامه‌ای توزیع گردد و در جریان کار نیز باید به شکل مستمر با خانم‌ها همکاری‌های مشورتی وتخنیکی صورت گیرد. در فصل برداشت بازار یابی شود، چنانچه به شکل آزاد زمینه‌های بازار یابی درست ممکن نگردد، وزارت زراعت باید برنامه‌ی برای خریدن و مصرف محصولات خانم‌ها داشته باشد. این امر موجب خواهد شد که زنان بیشتر تشویق شده و بیش از پیش فعال گردند.
حقوق زنان نیز زمانی اعاده خواهد شد که زنان به معنای واقعی کلمه در تولیدات داخلی، صنایع و درآمد ملی نقش اساسی داشته باشند. اقتصاد خانواده نمونه این کوچک این موضوع است. وقتی خانم خانواده بتواند 30 تا 40 درصد اقتصاد خانواده را گردانندگی کنند، بدون تردید جایگاهش در خانواده مشخص خواهد شد و در پلان گذاری‌ها، تصمیم‌گیری‌ها و برنامه‌های خانوادگی نقش مستقیم و مستقل داشته باشد.
با این وصف برنامه‌های وزارت زراعت در سال جدید بخصوص همین برنامۀ برای خانم‌ها در خور وصف است، اما این برنامه طوری باید تنظیم گردد که مؤثریت دراز مدت داشته باشد، در عین زمان از بروز فساد مالی نیز باید به شکل کامل جلوگیری گردد و پول به کسانی برسند که برای فعالیت‌های زراعتی و تقویت فعالیت‌های زراعتی در حوزه زنان برنامه های مؤثر و مبتکرانه داشته باشند.