سرور دانش، معاون دوم ریاست جمهوری می‌گوید که کشورهای منطقه نباید بنام صلح، یک نوع جنگ نیابتی را بر افغانستان تحمیل کنند.
آقای دانش دیروز(جمعه، 3 حوت) در نشستی زیر نام "چالش‌ها و راهکارهای صلح" در کابل گفت: «در سال‌های اخیر جنگ بر حکومت و مردم ما تحمیل شده. حکومت نه در دوره رئیس جمهور پیشین کشور(حامد کرزی) طرفدار جنگ بود و نه در دوره حکومت وحدت ملی در طول چهار و نیم سال اخیر. این گروه‌های تروریست و شورشی بوده‌اند که با حمایت برخی از کشورهای خارجی در افغانستان جنگ افروزی کرده‌اند و هم‌اکنون هم آنان جنگ افروز هستند و ‌می‌خواهند از طریق نظا‌می ‌به اهداف خود برسند و ما در مقابل، همیشه آنان را به صلح و مشارکت در قدرت سیاسی از طریق مسالمت آمیز دعوت کرده‌ایم.»
او افزود: «ما از کشورهای خارجی دور و نزدیک که در صلح افغانستان دخیل هستند انتظار داریم که باید نقش سازنده مثبت و تسهیل کننده داشته باشند و به جای مردم افغانستان تصمیم نگیرند. کشورهای منطقه نباید فکر کنند که این بار به نام صلح، یک نوع جنگ نیابتی دیگر را بر افغانستان تحمیل کنند.»
معاون رئیس جمهور در مورد شرایط حکومت و مردم در توافق‌نامه نهایی صلح گفت که در هر نوع توافق‌نامه صلح، حفظ نظام سیاسی، قانون اساسی و حاکمیت ملی از جمله محورهای اصلی خط سرخ حکومت و مردم افغانستان است. او همچنین افزود: «در کنار اسلامیت نظام، جمهوریت نظام نیز خط سرخ مردم افغانستان است. مردم افغانستان به هیچ صورت نمی‌تواند نظام‌های برخاسته از سازوکارهای غیر مرد‌می ‌و خارج از انتخابات و آرای مردم را بپذیرد.»
آقای دانش گفت: «حفظ نظام سیاسی و قانون اساسی نخستین محوری است که هر نوع توافق صلح باید در چارچوب آن صورت گیرد. نظام سیاسی ما دارای خصوصیاتی است که در بخش‌های مختلف دینی، مذهبی، حقوقی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی در قانون اساسی تشریح شده است. هر نوع طرح صلحی که منجر به کنار گذاشتن نظام سیاسی فعلی و الغای قانون اساسی شود، بار دیگر افغانستان را به بی‌ثباتی، ناامنی و حتا جنگ‌ها و خشونت‌های دیگر سوق خواهد داد.»
معاون رئیس جمهور هم‌چنین در مورد نقش زنان، جامعه مدنی و رسانه‌ها در پروسه صلح تأکید کرد و گفت: «در جریان مذاکرات و گفت‌وگوهای صلح حضور نمایندگان رسانه‌های آزاد، جامعه مدنی و شبکه‌های زنان یک ضرورت جدی است و هیچ‌کس دیگری به شمول حکومت نمی‌تواند از این سه بخش یعنی رسانه‌ها، جامعه مدنی و زنان نمایندگی کند. این سه قشر در واقع به نمایندگی از مردم افغانستان یک طرف اصلی در قضیه صلح هستند.
در همین حال، معاون رئیس جمهور از اپوزیسیون حکومت خواست که به بهانه اپوزیسیون بودن بر ضد نظام در کشور حرکت نکنند؛ «کسانی که خود را اپوزیسیون حکومت ‌می‌دانند نباید اپوزیسیون بودن باعث شود که آنان بر ضد نظام سیاسی کشور حرکت کنند و منافع مردم افغانستان را قربانی سازند. اداره موقت و یا تن دادن به تعویق یا تعلیق انتخابات با منافع ملی ما همسازی ندارد و نمی‌تواند یک صلح پایدار و مطمئن را تضمین کند.»
در مورد طرح اداره موقت نیز تأکید کرد که این کار نه تنها یک راه حل نیست بلکه بازگشت به عقب است. «اداره موقت بدان معنا است که ما نظام سیاسی موجود را کنار بگذاریم و از نو بر یک قانون اساسی جدید و نظام سیاسی جدید توافق کنیم و این حالت نمی‌تواند مورد قبول مردم افغانستان باشد.» آقای دانش هم‌چنین گفت که مدیریت پروسه صلح و انتخابات از آن حکومت است و انتخابات به خاطر صلح به تأخیر نمی‌افتد: «حلقاتی بدین باور هستند که صلح بر انتخابات ترجیح دارد، اما صلح یک پروسه موازی با انتخابات نیست. انتخابات یک روند عادی دولتداری و تطبیق حکم قانون اساسی است. تأخیر در برگزاری انتخابات به خاطر صلح، در واقع یک نوع عقب نشینی و به معنای قربانی کردن همه دستاوردها در زمینه دولت سازی است.»
در نتیجه معاون رئیس جمهور اعلام کرد که «طالبان در ابتدا باید بدون پیش شرط از جنگ دست بردارند و آتش بس را بپذیرند و حکومت هم باید بدون پیش شرط در گفتگو اشتراک کند و حاضر شود که به عنوان حسن نیت تعدادی از  زندانی‌های آنان را رها سازد و همچنین کوشش کند که نام آنان از لیست تحریم‌ها خارج شود. در عین حال برای این که با مردم افغانستان در سطح وسیع یک مشوره ملی صورت گیرد، در آینده نزدیک لویه جرگه مشورتی برگزار ‌می‌گردد که نمایندگان مردم از 34 ولایت کشور به طور آزادانه دیدگاه‌ها و شرایط خود را برای صلح ارائه خواهند کرد.»