صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

اداره ملی حفاظت محیط زیست: تا سال 2030 مصرف گازهای مخرب لایه ازون در کشور به صـفر می‌رسد

اداره ملی حفاظت محیط زیست:  تا سال 2030 مصرف گازهای مخرب لایه ازون در کشور به صـفر می‌رسد

مسئولان اداره ملی حفاظت محیط زیست در نظر دارند با روش پیشگیری و آگاهی دهی، تا سال 2030 مصرف گازهایی که برای لایه ازون مخرب است را به صفر برساند.
شاه زمان میوندی، رئیس اداره ملی حفاظت محیط زیست، در نشستی که به منظور تجلیل از "روز جهانی حفاظت از لایه ازون" برگزار شده بود، گفت که گازهای کلورو فلورو کاربن (CFC ) و هایدرو کلورو فلوور کاربن (HCFC ) برای لایه ازون بسیار مخرب است.
آقای میوندی افزود، افغانستان در سال 2004 میلادی که عضویت پرتکل مونترال به هدف حفاظت از لایه ازون را گرفت، توانست تا سال 2010 اقداماتی را انجام دهد و مصرف گاز CFC /سی.اف.سی را به صفر برساند.
او علاوه کرد که تلاش میشود تا سال 2030 با استفاده از روشهای آگاهی دهی و پیشگیری، مصرف گاز HCFC /اچ.سی.اف.سی را نیز به صفر برسانیم و به جای آن از گازهای بدیل که ضرری ندارد، استفاده کنیم.
رئیس اداره ملی حفاظت محیط زیست میگوید: "با تطبیق شدن تعهدات کیگالی تا سال 2100 میلادی، از بالا رفتن 0.5 سانتی گراد درجه حرارت کره زمین جلوگیری میشود. که از این میان افغانستان در سال های 2016، 2017 و 2018 میلادی 85 تن گاز HCFC نوع 22 را کاهش داده و کمک قابل ملاحظهای در جلوگیری از گرمایش زمین کرد."
گازهای مذکور در یخچالها، ایرکندیشنها، اسپریها، کپسولهای آتش نشانی و برخی از بستههای مواد خوراکی استفاده میشود. کشورهای صنعتی بیشترین تولید کننده این گازها هستند و بیشترین تاثیر را بر سطح لایه ازون میگذارند.
لایهٔ اُزون یا اُزونسپر؛ لایهای است در ارتفاع ۲۰ تا ۳۰ کیلومتری از سطح زمین با ضخامت ۳۰۰ دابسون معادل با ۳ میلیمتر (بسته به شرایط فصلی و آب وهوایی ضخامت آن تغییر میکند) در لایهٔ استراتوسفر جو زمین، با غلظت بالایی از مولکول ازون (O ۳)، است.
لایه اُزون در سال ۱۹۱۳ توسط دو فیزیکدان فرانسوی به نامهای شارل فابری و آنری بویسون کشف شد. این لایه با جذب ۹۹٫۹۹۵ درصد پرتو ماورای بنفش خورشید، موجب ادامهٔ زندگی بر روی کرهٔ زمین میشود. لایه اُزون پرتوهای پر انرژی ماورای بنفش را جذب کرده و آنها را به شکل پرتوهای فروسرخ در میآورد و به سطح زمین میفرستد.
به منظور حفاظت از لایه ازون، پرتکل مونترل در سال 1987 میلادی با عضویت 46 کشور امضا شد. بر اساس آن قرار شد که کشورهای توسعه یافته به مصرف گازهای سی.اف.سی  تا سال 2000 و کشورهای در حال توسعه با 10 سال تأخیر/2010 پایان دهند.
افغانستان نیز در سال 2004 میلادی این پروتوکل را به امضاء رساند که متعاقبآ دفتر ملی اوزون در چوکات اداره ملی حفاظت محیط زیست با همکاری تخنیکی برنامه محیط زیست ملل متحد ایجاد شد.
اداره ملی حفاظت محیط زیست در این مورد صدها تن تکنیشن ایر کندیشن، یخچال سازی، کارمندان گمرکات و سایر ادارات را در مرکز و ولایات آموزش داده است. علاوه بر آن روی میکانیزم واردات گازات مخرب لایه ازون با گمرکات کارهای را انجام داده و هنوز هم ادامه دارد تا افغانستان نیز سهمیه کاهش گازات مخرب لایه ازون را بر آورده سازد.
مجمع عمومی سازمان ملل متحد 16 سپتامبر را روز جهانی حفاظت از لایه ازون اعلام کرد که همه ساله 197 کشور در جهان از این روز تجلیل میکنند.
اداره ملی حفاظت محیط زیست نیز با برگزاری برنامه رسمی و فعالیتهای متعدد همچون نمایشگاه وسایل، دوستی با محیط زیست و ازون، رقابت رسامی، نمایشگاه مواد نشراتی پیرامون اوزون و محیط زیست در کابل برگزار میکند.
در حاشیه نشست دیروز نیز شماری از جوانان هنرمند، در عرصه محیط زیست به رقابت پرداختند.
اداره ملی حفاظت محیط زیست میگوید که توقع می رود پروتوکول مونتریال تا نیمه این قرن منافع اقتصادی به ارزش 2.2 تریلیون دالر برای جهانیان داشته باشد. این منافع شامل جلوگیری از هزینه مراقبتهای صحی، جلوگیری از تخریبات حاصلات زراعتی، ماهیگیری و مواد ساختمانی میشود.
اشعهی ماواری بنفش در صورتی که از لایه ازون بگذرد عوارض عمده ای چون تشدید آفتاب سوختگی، مشکلات چشمی و پوستی چون تومورها و تضعیف سیستم ایمنی را بر بدن دارد.
دیگر عوارض این اشعه می توان به تأثیر بر لنز چشم و ایجاد آب مروارید و ناخنک اشاره کرد. تضعیف سیستم ایمنی بدن و بهدنبال آن گسترش بیماری های عفونی و کم تأثیر شدن واکسین ها از اثرات دیگر نابودی لایهی ازون است.
ازدیاد اشعهی ماوراء بنفش به افزایش میزان بیماری های قلبی ریوی و تخریب ژنتیک میانجامد و در موجودات تک یاخته ای سبب مرگ و یا مشکل در تکثیر آنان می شود.
همچنین کاهش محصولات غذایی و تخریب جنگل ها و گونه های آبزی از دیگر اثرات تخریب است که با زیر کشت رفتن زمین های کشاورزی و مصرف منابع بیشتر و بروز پدیده گلخانه ای در خود را نشان میدهد.