صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

سه شنبه ۲۹ حوت ۱۴۰۲

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

شاپرک‌های آگاهی؛ دانشجویان بامیان زیر نور چرا‌غ‌های خیابان‌ها کتاب می‌خوانند

شاپرک‌های آگاهی؛ دانشجویان بامیان زیر نور چرا‌غ‌های خیابان‌ها کتاب می‌خوانند

بامیان، در مرکز افغانستان یکی از ولایتهای نسبتاً امن به شمار میرود که مردم آزادانه شب و روز با خاطر آرام میتوانند در هر گوشه و کنارِ این ولایت باستانی گشت و گذار کنند.
مرکز شهر بامیان از ساعت نُه شب به بعد اما متفاوت از دیگر شهرهای افغانستان است. بعد از این ساعت یک آرامش و امنیت و سکوت عجیبی گوشهگوشهی این شهر را فرا میگیرد. بجز در مناسبهای ویژه و در دروازههای ورودی شهر، در جاهای دیگر این شهر کمتر مامورین امنیتی دیده میشود و هیچگونه نگرانی امنیتی وجود ندارد. مردم این ولایت نیز با مسئولین امنیتی همکاری فوقالعاده دارند.
بخشی از جادههای داخل شهر که از بازار کهنه به دشت عیسی خان واقع در شهرک جدید منتهی میشود، با ایجاد سیستم برق آفتابی، شبها تا به سحر چراغان است. گردشگران داخلی و بیرونی که به مناسبتهای مختلف به بامیان میروند، روزانه به دیدار صلصال و شهمامه و شهر غلغله و ضُحاک و اژدر و بندامیر و درههای سرسبز فولادی و هاجر و آهنگران و حوضهای آب در شاه فولادی میروند و از روی شب فرصتِ خوبی است تا از امنیت و آرامش شهر استفاده کرده و در جادهها قدم بزنند و از هوای پاک و نمای دیدنیِ آسمان مملو از ستارهاش لذت ببرند.
در دو طرف بخشی از جادههای داخل شهر بامیان که مزین با چراغهاست، درختان سپیدار بلندی قامت کشیده و در کنار نور برق به زیبایی هرچه بیشتر این جادهها افزوده است.
از این روشنایی و آرامش و امنیت جادهها و هوای صاف و نسیم ملایم شبهنگام، هر بامیانی و یا گردشگر، و هر باشندهی آن ولایت به نوعی استفاده میکند. هیچکس مزاحم دیگری نیست. دانشجویان مانند شاپرکهای عاشق هر کس در گوشهای، دورادور ستونهای برق این طرف و آن طرف قدمزنان به مطالعهی کتاب میپردازند.
چند پیش زمانی که برای پوشش خبری جشنوارهی بزرگ «دمبوره» با جمعی از دوستان به بامیان رفته بودم، شب قبل از برگزاری جشنواره لحظاتی را در جادههای داخل شهر بامیان به قدم زدن رفتیم. هوای دلانگیز و فضای آرام شهر احساس خوبی به آدمهایی که آنجا حضور داشته باشند، دست میدهد. ساعت 12 شب شده بود و در وقت برگشت به اقامتگاه مان متوجه چند تن از دانشجویان کتاب بهدستی شدم که در جادهی «گلزار شهدا» واقع در دشت عیسی خان، مصروف مطالعه بودند.
به یکی از آنها سلام دادم و خواستم بدانم که مطالعه در نیمهی شب آن هم در بیرون از اتاق و به روی جاده چه انگیزه و دلیلی دارد. او یوسف نام دارد و دانشجوی سال سوم دانشکدهی زراعت در دانشگاه بامیان میباشد. یوسف در جواب من گفت: «اینجا بامیان است. به بامیان که بیایی امنیت و آرامش را به خوبی احساس میکنی و هیچ مشکلی برایت پیش نمیآید. این جا یک فضای آرام است و در این جاده نور برق هم وجود دارد، به همین دلیل ما بعد از صرف غذای شب زمانی که عبور و مرور موترها کمتر شد برای مطالعه و آمادهگی امتحانات به این جا میآییم.»
پایینتر با دانشجوی دیگری احوالپرسی کردم. خودش را محمدعارف دانشجوی سال چهارم رشته جیولوژی و معدن دانشکدهی زمینشناسی معرفی کرد. از او پرسیدم که آیا در شب کسی مانع گشت و گذار و کتابخوانی آنها نمیشود؟ وی در پاسخ به پرسشم گفت: «تا هر زمان شب که ما در جادهها حضور داشته باشیم و کتاب بخوانیم، هیچ کس مزاحم ما نیست.»
بر بنیاد گفتههای این دانشجویان، مأموران امنیتی برای شان گفتهاند که به دلیل موضوعات امنیتی به نزدیکیهای تأسیسات و پاسگاههای نظامی ناوقت شب گشت و گذار نکنند؛ اما در دیگر بخشهای این جاده هیچ ممانعتی وجود ندارد.
بامیان همچنان متفاوت و الگو است
حسن حکیمی، یکی از روزنامهنگاران و فعالان مدنی غور که به منظور شرکت در جشنوارهی دمبوره به بامیان آمده بود، در گفتوگویی با روزنامه «افغانستان ما» گفت که او در سفرش به بامیان و دیدن فضای صلح و امنیت و اینکه مردم در امنیت روانی و جسمی زندهگی میکنند، خودش نیز احساس آرامش میکند و فکر میکند که «اینجا (بامیان) مربوط به افغانستان نیست و به جایی جدا از این کشور سفر کرده است.»
حکیمی گفت: «وقتی دیدم دانشجویان بامیان بدون هیچ مشکلی شب در جادهها درس میخوانند، به این فکر افتادم که اینگونه امنیت و آزادی در لندن و آمریکا هم نیست. مردمی که سخت در تلاش و کار هستند.»
آقای حکیمی، حمایت و همکاری مردم با نیروهای امنیتی را در تآمین صلح و امنیت ولایت بامیان و برای بهوجود آوردن چنین فضایی بسیار برجسته دانسته و آن را محصول درک بالای شهروندان آن ولایت عنوان کرد.
وی گفت: «وقتی به این ولایت سفر میکنی از فضای آرامش خیلی لذت میبری. از مناطق باستانی، از مناطق و مناظر سرسبز و قشنگ و از برنامههای سرگرمی و تفریحی آن بسیار به خوبی میتوان دیدن کرد و از آن لذت برد. تلاش و زحمات نیروهای امنیتی نیز قابل ستایش است که شبوروز در خدمت مردم قرار دارند.»
این فعال مدنی و روزنامهنگار از دیگر شهروندان کشور میخواهد که آنان نیز نسبت به کشور احساس مسوولیت کنند و با الگو گرفتن از مردم بامیان، برای تأمین صلح و امنیت و زدودن ناامنیها با نیروهای امنیتی همکار باشند تا با برقراری صلح سرتاسری، افغانستان از وضعیت نابسامان کنونی نجات پیدا کند.
بالا بودن قیمت برق
اما مطالعه و کتابخوانی دانشجویان بامیانی در بیرون از اتاق و در روشنایی چراغهای جادههای شهر، تنها به دلیل آرامش و امنیت این ولایت هم نیست. یوسف و محمدعارف دو تن از آن دانشجویانی که شبها در روی جادهها کتاب میخوانند، به مشکل نبود و قیمت بالای برق در بامیان نیز اشاره کردند.
به گفتهی آنان قیمت برق در ولایت بامیان بسیار بالا است و شمار زیادی از دانشجویانی که به لحاظ اقتصادی در وضعیت خوبی نیستند، نمیتوانند هزینهی برق را پرداخت کنند؛ اما آنهایی که وضعیت اقتصادی شان بهتر است، مجبور هستند مقدار زیادی پول بپردازند؛ در حالی که برق بامیان از آفتاب تأمین میشود و هیچ مصرف دیگری هم ندارد.با این حال، اتاق هر دانشجو در بامیان از نور برق روشن نیست. دانشجویانی هم هستند که حتا از چراغهای دستی و یا «هریکین» برای روشن کردن اتاقهای شان و جهت مطالعه از آن استفاده میکنند.
در واقع میتوان گفت اینگونه دانشجویان که در نبود کمترین امکانات، در راه کسب دانش و بلند بردن ظرفیت شان عاشقانه تلاش میکنند، همان شاپرکهای آگاهی و عاشق هستند که بهخاطر رسیدن به روشنایی و نور حتا خود را قربانی میکنند.
متأسفانه ادامهی این مشکل در درازمدت، میتواند دانشجویان بامیانی را در استفاده از انترنت و تکنالوژی، با مشکل غیر قابل تصور مواجه سازد و از سوی دیگر آنان نمیتوانند در جریان کارهای تحقیقی، به منابع اطلاعاتی که بیشترین آن به انترنت و کارهای کمپیوتری بستهگی دارد، دسترسی داشته باشند.به گفتهی دانشجویان دانشگاه بامیان، در ساحات تجارتی این ولایت که دانشجویان نیز در آن بخشها بود و باش دارند، یک کیلووات برق 45 افغانی به فروش میرسد؛ اما در ساحات رهایشی قیمت هر کیلووات برق به 16 افغانی میرسد.
هرچند باشندهگان و دانشجویان دانشگاه بامیان بارها بهخاطر بالا بودن قیمت برق اعتراضات مدنی راهاندازی کردهاند و مقامهای محلی و مسوولان دانشگاه بامیان مبنی بر حل این مشکلات وعدههای زیادی سپرده بودند؛ اما دیده میشود که تاکنون هیچ یکی از این وعدهها جنبهی عملی به خود نگرفته است.
در دانشگاه بامیان بیشتر از شش هزار دانشجوی دختر و پسر در هفت دانشکدهی زراعت، تعلیم و تربیه، علوم اجتماعی، اقتصاد، باستانشناسی، زمینشناسی و علوم طبیعی تحصیل میکنند.
  الیاس طاهری