وزارت کار و امور اجتماعي، شهدا و معلولين مي گويد که حدود شش و نيم ميليون کودک در معرض خطر در کشور وجود دارد و دولت، بايد با جديت به اين مسئله رسيدگي کند. عبدالرازق سالار رئيس عمومي تنظيم و تامينات اجتماعي وزارت کار و امور اجتماعي، ديروز در مراسمي که به مناسبت گراميداشت «روز ملي حمايت از اطفال آسيب پذير، يتيم و بي سرپرست» در کابل برگزار شده بود، در اين زمينه صحبت کرد. به گفته وي، شمار کودکان در معرض خطر در کشور از جمله کودکان يتيم، بي سرپرست، معلول، معتاد به موادمخدر و کودکاني که مصروف کارهاي شاقه و يا مورد خشونت قرار مي گيرند، به حدود 6.5 ميليون تن مي رسد.
سالار افزود که براساس ارزيابي هاي وزارت کار و امور اجتماعي، در حال حاضر يک  ميليون و 900 هزار کودک خياباني در کشور وجود دارند که از آن جمله 1.2 ميليون تن مصروف کارهاي شاقه هستند.
اين مقام مسوول وزارت کار و امور اجتماعي گفت: «با وصف اينکه يک رقم زياد از کودکان در معرض خطر هستند؛ اما حکومت نتوانسته حتا يک افغاني را در بودجه ملي براي اين کودکان و قشر آسيب پذير در نظر بگيرد؛ اما در اين اواخر رئيس جمهور بخاطر رسيدگي به اين مسئله وعده داده است.»
وي افزود: «رئيس جمهور تعهد کرده است که يک صندوق اعانه براي اطفال آسيب پذير را ايجاد مي کند؛ طرح آن از سوي وزارت تکميل و به کابينه فرستاده شده و ما مي خواهيم تا هر چه زودتر طرح اين صندوق نهايي شود.»
با وجود اين، عبدالرازق سالار خاطر نشان کرد که وزارت کار و امور اجتماعي، در همکاري با برخي نهادهاي داخلي و خارجي، بيش از 20 هزار کودک آسيب پذير را تحت پو شش قرار داده و زمينة رفتن آنها را به مکتب و يافتن کار مناسب فراهم کرده است.
مجمل حسن، رئيس مؤسسه «Islamic Relief » که در اين نشست شرکت کرده بود گفت که وضعيت اطفال آسيب پذير در افغانستان نگران کننده است و دولت افغانستان، بايد بيشتر به وضعيت کودکان توجه داشته باشد.
وي افزود: «در حال حاضر در افغانستان، استراتژي حمايت از کودکان وجود ندارد و نياز است تا حکومت افغانستان، استراتيژي مشخصي را در اين زمينه روي دست بگيرد.» حسن افزود که مؤسسه مذکور، توانسته است 3400 کودک بي سرپرست و يتيم را که در روي جاده دست فروشي مي کنند در کابل، مزار شريف، هرات و جلال آباد تحت پوشش قرار دهد و براي آنان زمينة رفتن به مکتب را مساعد بسازد و ماهوار براي آنان حدود شش هزار افغاني پرداخت کند.
محمد 13 ساله که در سطح شهرخريطه هاي پلاستيکي مي فروشد، به پژواک گفت که پدرش مريض است و مادرش در خانة همسايه هاي شان کار مي کند. محمد افزود که او نيز مجبور است براي تامين هزينه هاي خانواده شش نفري شان، روزانه کار کند. وي گفت: «يک سال قبل مکتب مي رفتم؛ اما بخاطر اينکه اقتصاد ما خوب نبود، مجبور شدم مکتب را ترک کنم.»
محمد افزود که از حکومت مي خواهد تا به کودکاني که سرپرست ندارند و يا هم مشکل اقتصادي دارند، زمينة تحصيل را مساعد بسازد تا با ديدن ديگر بچه هايي که به مکتب مي روند، دل سرد و مايوس نشوند. (پژواک)